Mevsimi geldi artık;
tek tek yapraklar düşecek
ve tek tek göçmen kuşlar göçecek,
bahara kadar gelmeyecek.
Dönüp bakıyorum ardıma;
hep mevsimleri yaşamışım tek tek,
ne bir gün fazla, ne bir gün eksik.
İlkbaharımı yaşamışım;
bez bebeklerim, cam meşelerim
uçurtmalarım,ipim ve topacımla,
çiçekleri tanımışım
demet demet toplamışım
ve papatya fallarına bakmışım.
Yaz mevsimi gelmiş ardından;
aşkı tanımışım sevmişim
acılar yaşamışım, sarmışım yaralarımı,
dostlar edinmişim iyi, kötü
kimi fırtınalarda kanat çırpmışım
göçmen kuşlar gibi.
Sonbahara geldim;
şimdi yaprakların düşüşünü,
göçmen kuşların gidişini
eksilen günlerim gibi sayıyorum,
ben baharı göremeyeceğim,
ama onlar dönebileceklermi bilemiyorum.
Bildiğim tek bir şey var ömrümün kışındayım,
heryer bembeyaz kar,
sana söyleyemediklerimin telaşındayım.
Bir gün son bulacak nefesim,
ama ben bir umut ile beklemekteyim,
ne bir gün fazlam var, ne eksiğim
sana söyleyemediklerimi
bir şubat gününde söyleyip,
sana veda etmeliyim.