benim yazlarım kışa benzer.
alacağını alıpta gider kışlar benden.
bırakmaz bir kartanesi umut bile.
yaz sıçagında utandırark dondurur beni/kartanesi.
kuytu yarlarımı döker ortya,
cırıl çıplak soyar ruhumu üşümesiz,
va yagar sakaklarıma bi habersiz.

üşümek sıçaklığı, sıçaklık üşümesyi ögretir bana.
nasıl ektiysem bahçeme öyle biçtim günahlarımı.
yalnızlığımı kaplar beyaz boranlar.
geçit vermez bir ecellik fırsat azraile.
güneşe hasret yazlarım iliklerimi dondurur;
buharı nasıl bilirsin çayın,
usulca kaplar bedenini, sarar seni sarmaşık gibi,
işte öyle sevdalıyım san kar tanesi.

yanmak donmaksa aynı zamanda , yazları sen al, ver bana kışalrımı.
ne de olsa ebruli aldanışlar yatar geceye, üç beş nöbetinde.
elde tüfek, yürekte sevgili bir de vatan.
işte böyle yazılır karlara güneş sesleri uzaklardan.
bir kurdun uluması böler yürekteki tetiği ve bir ses.
şimdi bir otobüs sıcağında bırakarak gidiyorum seni sevgili.
her yeri kaplamış ölümün beyaz yüzü , arkamda bir daha asla dönmüyeceğim,
virane sebepler bıraktım teskeresiz.

bir vitrinde yansıyan kadına ne çok benziyorsun
koparıp atasım geliyor seni mevsim yaz olsa da…..