tıpkı turnalar gibi konuşup beklemelerin
bir yerde nefes alıp verişlerin,
bir tren istasyonunda,
hevesle bekler gibi,
ufacık kaldı el sallayıp,kavuşmalarım..


boşver
devralır yakında oyalanan susuşlarım



söz tükenir mi ? tükenir elbet..

ya da;



acele eder!

kır dizini,istersen dokun diz kapaklarıma
bir çıtırtı irkitmesin,kur bakalım kurabildiğin kadar kafanda
hangi mevsimin soğuk algınlığı bu bilmiyorum ama
ilacı vesaire işte adam akılllı sarhoş olana
işlemez aşk,ölüyüm nasılsa


vaktiyle başlayan cümlelerin anlamını çözdüm şimdi boş suratların yanında
vaktiyle..

hani düşlerimizin en pembemsi vuruşlarında yaşatırdık ya aşkı
anlıyorum sevgili,

o an öldürmüşüz yaşamayan seni,beni ve aşkı..

hani vaktiyle bir zamanlar
ha işte,sen anlıyorsun gerisini


asmışım bir ip aşkın boynuna
en çok kızgınlığını asıyorum şimdi bu limana
demir atmalarım zaten vurmuş karşı kıyıya
evet işte,

bir kadın bunalımı deyip geçiverirler nasıl olsa

lakin sevgili unutma,
bir tıkırtıyla asmaz kendini bu aşk
ben ölüyüm nasılsa


bir kadın sevmiş derler ardımdan
gerisi palavra!


vaktiyle,bir zamanlar...