Zamanın evvelinde serseri idi adım
Bu harika(!) lâkabla gezerdim adım adım.

Cahildim, âvâreydim, eğlenceydi tek derdim
Zevkin her çeşidini yaşamak lazım derdim.

Sonra kâbus gün geldi, evler üstüme göçtü
Ailem sevdiklerim bu dünyadan hep göçtü.

Yıllarım bir ‘an’ oldu, beklerken bast-ı zaman
Yarama em yerine keskin tuz bastı zaman.

Kanadıkça kanadım bu dertlere düşünce
‘Neden ben?’ sorusuyla, aldı beni düşünce.

Aniden bir hâl oldu, uyku ya da yakaza
Gül Sultanı’nı gördüm, ya rüyaydı ya kazâ

Bana nasihat etti: ‘Sürekli getir Tekbir,
O Allah ki en büyük, her sıfatıyla tek bir.’

Kendime geldiğimde sevincim taşayazdı
Ömrüm bu hakikati, su değil taşa yazdı.

Çağrı gelmeden önce, ne yok idim ne vardım
Bir gafletten uyanıp, aşk kapısına vardım.

Şimdi huzurundayım yüreğim tıpkı gülşen
Bu revnakdar bahçemde, hem bülbül şen hem gül şen…