14
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
3315
Okunma

bir akrostiş denemesi...
Çavlan... can ablam’a ithafen...
Ömre ‘Ebru’ işlenmiş, Kalû Belâ zamanı,
Yâren konulmuş adı, ezelî ve ebedî
Kelamın şükür olsun, eksik etme duanı,
Üzme sakın denildi, O ki câna can bedi’.
Minnetim sonsuz kere, ayırma bizi ya Rab!
Ellerim tutmaz yoksa, yüreğim olur harab…
Ebru! suyun rüyası, benimse en gerçeğim,
Buhranlı akşamlarda, yön gösteren fikrime
Ruhumun sığınağı, çölde yağmur çiçeğim,
Ukbâda hemdest olmak, hep yansıyan zikrime…
Yorgun sözcüklerime, hayatfeşân naif ses,
Ahbabın en üstünü, tam anlamıyla ahsen
Zemheride titrerken, göğsümde sıcak nefes,
Isıtırsın içimi, tüm benliğinle ah sen!
Liyâkatım hiç değil, seni anlatmak Çavlan
Dönerim aynı yerde, tek bildiğim cevelân…
Itır kokularıyla, geldin bir vakt-i ahsen…
/ Isıtırsın içimi, tüm benliğinle ah sen! /
5.0
100% (12)