78
Yorum
13
Beğeni
5,0
Puan
4148
Okunma


kuşlar döndüklerinde bil ki mevsim bahardır
biliyorum
yanındasın yalnızlığımın
gece iner
korkarım gölgemden
soluğuna sarılır
düşlerinle yatarım
biliyorum ki
seninle canıma can katarım
yalnızlığımın yankısı vurur geçer dağlara
yorgun bir buluta yataklık yapar göz pınarlarım
sen vurur geçersin yumruklarını hasretin bağrına
bir usturanın uyanmasını bedeninde saklarsın
zulanda
hep aynı o mızıka
gölgelere kuru ağaçlar dikerken günler
özgürlüğün dallarında umutlarım yeşerecekti
hayata bu yaşta veda edecek kadar korkak değildim
ben usturadan önce uyanacaktım uykulardan
çıplak bir yürekle kendimi şafaklara salacaktım
gün doğumlarını bekleyecekti çocuklar
okullara gitmelere hazırlanacaktı
içi pasta / içi börek / içi umut dolu çantalar
bütün aşklar yaralı
bütün yataklar kanamalı
anaların sancılarla sarılı
sütten kesilmiş göğüs uçları
beşikler çoktan yakılmış soğuktan
kurumuş bebelerin dudakları
artık kim susturur ayrılıkları
ölümün eskiyen yüzüydüm
tanrı evlatlıktan attı beni
artık bundan böyle
cehennemin dölüyüm
üzerimize ne biçildiyse onu giyindik
ne yazıldıysa yazgımıza onu yaşadık
yaralıydık
bir suçlu gibi bizi vuranlardan utandık
küllerin içine yeni güller dikecek kadar
ustasıydık sevdaların
önce dikenini sevdik hayatın
dudaklarımızı kanattı tırnakları
mayısları bir yüktü omuzlarımızda
temmuzlar anlımızda yanık bir ayıp
eylüller büyük bir kayıp
kayıtsızdık kimliksiz iklimlerde
sevdikçe düştük böyle toprağın derinliklerine
tohum diye gömdüler
kıçlarından çıkan boklarla karıştırdılar
bu yüzden bizi
sevgisizliğe de alıştırdılar
uzun boylu bir ağıttı elvedalar
yasakları koynunda büyüttü namlular
türkülerimize kara çaldılar
karanlıklarda kırıldı tüm aynalar
rakıyla sardık yaraları
üzümleri dövüp
hamur yapıştırdık
tez elden ve yeniden
yeniden vurduk bağırlarımızı fırtınalara
kangren oldu aşklar dilimizin ucunda
şimdi bozgun mevsimi
kavunun kabak
elmanın kurda vurduğu
babalar yük
kadınlar uçurum
çocuklar
aşk vurgunu
şimdi bir kurşun soyunur teninden
bir şair
şiir vurgunu
biliyorum
avuntu zamanlarıdır
muhbir ay dolanır tepemde
hasret bir kez daha bende yaşlanır
biliyorsun
kuşlar döndüklerinde bil ki mevsim bahardır
şimdi bir kurşun soyunur teninden
susma deltasında ömrümün
sana son sözüm
ecelim sen olacaksan
ölürüm..................
zaman bir aralığa dayandı iki bin dokuz
İsa inan
Not: Bu güzel siteye emeği geçen herkese ve seçici kurula
saygılarımı sunuyorum.
Şiirlerle kalın…
5.0
100% (47)