Hayalini kurup andığım
Hayatı yaşayamadım,
Ölümü kabullenmiş
Ruhun esintisini tadıyor can,
Tükenesi umutlar
Sinemde sıkışan bir çığlık gibi
Beynimin hücrelerine saldırıyor
Sabrımı sınayarak.

Uykusuzluğa teslim
Geceleri inleyerek,
Sabaha terkederdim haykırışlarda
Kilitlenmiş aklımın, yarattığı yalnızlığı
İçimde bölüşerek.

Gün ışırken;
Gözlerime damlayan kabusun,
Yine bir sabah vakti
Boğazlandığını müjdelerdi
Ötelerin gizemli sessizliği,
Tutuklu kalmış halimden
Masumiyetimi azad eyleyerek.

Zulmetten, hicret edilmiyor savaşmadan,
İmkansız kılıyor her kaçışımı
Bir başka (ben)’in
Tarifsiz çırpınışımıdır durmadan
Gayelerimi ısıran.

Zaman payından mutsuz
Dilenci gibi
Hislerimin yaydığı
O ilahi güzelliğin
Varoluşumda ki yükselişin
Kanadı kırılsın istiyor.

Ey! varlığın ihtişamlı sahibi
Ebedi sığınacağım ne hanın var,
Ne sarayım
Ruhuma takdim ettiğin
Yabancı merakları nisbetince çek
Ya da nefsime, eş eyleme gamı,
Zamansız ölüm nöbetlerine salma,
Şaşkınlığımdan istifade etmesin şeytan.

Boş karanlığımı aydınlığa taşı
Umudum çoğaldığını anlasın,
Sonsuzluğunda kıvaranan ömrüm,
Feleğin kırbacında
Kaderine inat
Başka dünyaların hayalini kursun.


Nevzat TAŞKIRAN
30-11-2009