Bu ilk bayramımız babacığım sensiz geçecek
Ağladıkça gözyaşlarımız yüreğimizi incitecek
Bayram günü gül cemalini göremeyeceğiz elini öpemeyeceğiz
İlk günün çoşkusunu hissedemeyeceğiz
Şen kahkalar atıp gülüp eğlenemeyeceğiz
Kurbanımızı birlikte kesip etini birlikte yiyemeyeceğiz
Oğulların kızın gelecek torunların seni görmek isteyecek
Mezartaşın mı kanayan bağrımıza merhem sürecek

Bedenini verdik kara toprağa
Emanet verilen ruhun döndün hakka
Nasıl dayanır insan olan buna
İnanmak istemesekte yaşadıklarımıza
Mezartaşın gerçekler burda diyor çoçuklarına

Sesini son bir kez duyduğumuz gece
Elveda diyormuşun oysa bize
Nefesini hissetmişsin ölümün
İncitmeden çoçuklarımı sesizce gideyim demişsin.

Çok zormuş babasızlık baba sevgisi isteyene
Oğlun çok özlüyor babacığım seni dönmezmisin geriye
Kalk gel be babacığım ses ver içimizdeki özleme

Ömrünce çalıştın durdun hiç rahat etmedin
Ziyadesiyle ağır çileli bir ömür geçirdin
Layık olduğun hayat eminimki ahirette
Eminim yanlız değilsin biz yoksa bile
Melek olan ablamla abim yoldaşdır sana
Ebedi istirahatın boyunca
Kara toprakta ahiret gününe kadar sana
Tutamadık seni yanımızda daha fazla
Ellerimizle bıraktık seni kara toprağa
Yarrabim sevdiği kullarından eylesin seni
İncitmesin merhamet etsin
Mekanın cennet kabrini geniş eylesin

Canım babacığım benim
Evladın olmaktan hep gurur duydum bilesin
Ne kusur işledikse afetmeni dilerim
Ne zaman kara toprak girdi aramıza
Emanetin çöktü o boş omuzlarımıza
Tutabilirmiyiz senin gibi bilmiyorum ama

Merak etme incitmeyiz seni toprağında asla
Eğik kalacak boynumuz bundan sonra
Layık olabilirmiyiz yaşadığımız sürece sana
Ebedi güne kadar hoşçakal baba
Ğeleceğiz bizde birgün yanına
İncinen yüreğimiz incinmeyecek
Melek babacığım beni o gün yine sarıp sevecek.