Kentsel dönüşüm dediler
Çocukluğumuzu çalı verdiler
Elden birşey gelmez
Doğup büyüdüğümüz yere ucube dediler
Kendi rantları için insanları evinde ettiler
çocukluğumdan beri sokaklarda görmediğim çöp konteynerini
Mahalleye gazeteciler televizyonlar giriyor diye getirdiler
Bide ne büyük hizmet çöp poşeti bile dağıtıverdiler
Bir araya gelemeyen akp ile chp kol kola girdiler
iki katlı gece kondularımız depremde yıkılır denilirken
onların 80 mt yüksekliğindeki evleri sağlam kalırmış dediler
iki bina arasında insan kayıplarını kıyaslamayı bile beceremediler
bide mahalleyi sokak sokak parsellediler
her bir parsele ada dediler
her adaya 5 kişilik temsilci atayı verdiler
O 5 kişi mahalleden değil sanki
müteahhidin uşağı oluverdiler
konut mu iş merkezi mi
alışveriş mi yoksa kule mi
o bile belli değilken
imza atın dediler
imzalayan imzalar
imzalamayan imzalatırız
yada payını azaltırız
yok bunlarda yetmezse
çoğunluk yasası çıkacak
onla imzanızı alırız
daha neler neler
anlatsam sığmaz ki yazı gibi şiire cümlelere
peki hani nerede o zaman dişiyle tırnağıyla yapılan emekler
kim verecek babamın emeğini
kim verecek annemin çilesinin bedelini
kim verecek bana o bahçeli meyve ağaçlarıyla dolu evimi
kim verecek bana o güzel çocukluk günlerimi
insan geleceği sevmez çünkü ne vereceğini bilmez
insan hep geçmişine değer verir
çünkü onların hepsi gerçekleşmiştir.
ben bunları özlerken buna üzülürken
fikirtepeliyiz diye köşeyi döndük diye düşünenler
ve geçmişin güzelliğin yıkmak için para verenler
hiç bilmediler bilemeyecekler
insanların parasız da mutlu olabileceğini
hoşçakal mutlu geçmişim
hoşcakal güzel evim