MUAMMA SEVDA

Vuslatım uzaklaşıp, arttıkça kaygılarım,
Ay’ın şavkına inat, zifir düştü geceye.
İsmini sığdırırken, dilimde ki heceye,
Nefsime zulmediyor, şeytani duygularım.

Fıtrat’ımda şek yoktur, ben kendimi bilirim,
Sevdalarım asildir, ulviyet kucağında.
Meftun kalbim donsa da, ağustos sıcağında,
Ya insanca severim, ya da sensiz ölürüm.

Rüyada hicran gördüm, hayırlara yoramam,
Kan çanağı gözlerim, ağlamada vesselâm.
Sevgimi anlatmaya, yetersiz kaldı kelam,
Visal yakındır deyip, boş hayaller kuramam.

Kurşun geçmeyen yürek, bir söz ile devrildi,
Yıldızlar hicap duydu, güneş saklandı sanki.
Gündüz kara geceye, esir düştü inan ki,
Boz bulanık bakışlar, görünmeze çevrildi.

Sensiz geçen her gece, derinden yaraladı,
Aşk kervanı menzilde, hüsrana uğradı yâr.
Bu sevda hançer gibi, kalbimi doğradı yâr,
Gözümden damlaları, art arda sıraladı.

Muamma bir sevdanın, can çekişen özüyüm,
Kâbusların koynunda, ölmeyi bekleyemem.
Kerem gibi yanmışım, yâr senden saklayamam,
İçimdeki ateşin, hiç sönmeyen közüyüm.

Bülbüller sitem edip, inliyorken Acunda,
Hayalimde aşikâr, can özümde nihansın.
Tüm sorular cevapsız, sabırla imtihansın,
Say ki yangın yerinin, külü var avucumda.

İhsan ŞOLA-16.11.2009