ÇANAKKALE GEÇİLMEDİ

Bu bir savaşın değil, mucizenin adıdır,
Bu çağlara renk veren, kutsiyetin tadıdır,
Bir destan ki Ya rabbim, kâinat sarsılıyor,
Bu şanlı ecdadımın, diriliş imdadıdır.

Güneş gözyaşlarıyla, günü yoğuruyordu
Merhametsiz düşmanlar, ölüm çağırıyordu,
Toprağa şehit düşen, her Mehmedin yerine,
Adeta gebe dağlar, Mehmet doğuruyordu.

Koca seyit silkindi, ya Allah ya Bismillah,
Sınırsız bir güç verdi, yaradan yüce ilâh,
Sürdü mermiyi topa, döndürdü Ocean’a,
Geminin bacasından, içeri saldı Allah.

Ölüm emri değildi, sanki O’na verilen,
Bir şehidin yerine, bin’i vardı dirilen,
Savaş değil düğündü, Mehmetçiğin gözünde,
Ne korku duyan vardı, ne usanıp yorulan.

Seddülbahir hüzünlü, Gelibolu kan gölü,
Kilit bahir ağlıyor, toprağı şehit dolu,
Conkbayırı sessizce, Atatürk’ü beklerken,
Mesudiye şahlandı, düşmana vermez yolu.

Tek silâhı canıydı, cephanesi yüreği,
Kolunu verdi ama, bükülmedi bileği,
Ölüm bayramdı o’na, kanlı potin bayramlık,
Biliyordu Mehmed’im, geldiği son durağı.

Uykuya dalmış iken, düşman gece yarısı,
Vakit sabaha yakın, ufuk güneş sarısı,
Kartal gibi çöktüler, tepesine aniden,
Yer ile yeksan oldu, anzakların sürüsü.

Mayınları adeta, tembihledi Nusret’im,
Aman ha yavrum dedi, bizi koymayın yetim,
Bir avuç toprak için, parça parça bölünsek,
Bilin ki sayenizde, yaşayacak milletim.

İkiyüzellibin can, bu toprakta yatıyor,
Şimdi güneş neşeli, her gün doğup batıyor,
Yüreğim paramparça, içim kan ağlasa da,
Vatanımın bekası, benliğime yetiyor.

“Çanakkale geçilmez”, dedikçe doğarız biz,
Ant içtik milletimle, sonsuza yağarız biz,
Göklerde dalgalanan, mukaddes bayrağıma,
Göz diken hainleri, kanıyla boğarız biz.

İhsan ŞOLA-15.05.2009