Ne cemaat kaldı ne oda kaldı,
Ateşi unuttuk köz’ü unuttuk.
Dostluğun yerini telefon aldı,
Sohbeti unuttuk söz’ü unuttuk.

Komşunun komşuya kapısı örtük,
Kardeşin kardeşe yüreği hırtık,
Tarlada kimsenin izi yok Artık
Toprağı unuttuk toz’u unuttuk.

Çehreler karıştı huylar karıştı,
Bayanlar karıştı baylar karıştı,
Mevsimler karıştı aylar karıştı,
Baharı unuttuk yaz’ı unuttuk.

Başladığı işler yarım kalıyor,
Ne ararsa internetten buluyor,
Herkes ayrı telden hava çalıyor,
Mızrabı unuttuk saz’ı unuttuk.

Epey moda oldu dudak şişirmek,
Arkasına üç beş kişi düşürmek,
Angarya sayıldı yemek pişirmek,
Torbayı unuttuk tuz’u unuttuk.

Kırk sabun harcasak yine arınmaz,
Saçlarına bit bıraksak barınmaz,
Yırtıklar dikilmez yorgan sırınmaz,
Astarı unuttuk yüz’ü unuttuk.

Amacımız yoktur çıksak da yola,
Konarız yapraksız çiçeksiz dala,
Kimi biftek ister kimi pirzola,
Dalağı unuttuk çöz’ü unuttuk.

Adet, töre çöpe döküldü gitti,
Ahırlar boş kaldı yıkıldı gitti,
Tırpan, yaba, tırmık yakıldı gitti,
Tarlayı unuttuk iz’i unuttuk.

Ayranı kalburdan süzdük Ervani,
Muhabbet evini bozduk Ervani,
Sevdayı asfalta yazdık Ervani,
Cilveyi unuttuk naz’ı unuttuk.

İhsan ŞOLA (Ervani