örüldü
sabah ezanı sonrası
dört duvar,
demir kapı,
dikenli tel...

külleriydi
yağmura bulanan,
çamurlaşan
ve buharlaşan...
külleriydi
yiten devrimlerin,
devrik pankartlar...

çıplak yürekti
dayatılan
soğuk ranzalarda...
yaşı yoktu sevmenin
yaşı yoktu
seviyorken yurdunu
üzre sürgülenen
demir kapı
perdesiz pencere...

ufuk karanlık
ama karanlık değil gece.
gece yarin bahçesi..
gece
ıslak dudağı, yaşamın
al koncası,
yedi veren...

kırılırken ağacından
yeşilcik
ve gencecik dal
kırılırken apansız
düş değil gerçek
sevdası
mısra-mısra
ölüme
yaşam katanda...

esir düşmesin diye yurdum
amerikan silahına,
bizde bu kavga...
budur sebep suçumuza...
sizler
sırtta kambur ola durun...
ve kardeşiz birbirimize
düşmancasına...

şimdi
hangi kement sıkar beni
hangi cellat vurur boynumu
yürek cehennem
tükürürüm yüzlerini
bozguna uğratırcasına
emir buyruğunu
satılık ellerinizin...

korkum
değil ölümden
korkum
soluksuz kalışı
yurdumun...
sekerata düşmesi
halkım çığlığı...

ve ey ölüm
benim
naz etmez yarim
alacaksan al beni
seviyorum diye
yurdumun
hürriyetini...