Gönül yanar kendi alanında
Sanki fırtına bir su bardağında
Kendini evrenin merkezi sanırsın
Bir kum tanesisin bu dünya zarında

Ha çinde bir çuval pirinç devrilmiş
ha bir sevdalı gönül kahrolmuş
Eksikliğin hiç fark edilmez
Aşk sız "o gelir, bu gider" devrinde

Ozon tabakası inceliyor
Devletler savaşı benimsiyor
Yakında suyumuz kuruyor dünya tabakasında
Kurusun huyumuz, iflah olmuyoruz hala

Tek zaman daim, sonsuz, durağan ve geniş
Her yaptığın eninden boyundan kıpırtısız bir duruş
Bir bakmışsın, güzelim ömür bitmiş
Ağlayadur sen canım, yolcu Sevdalın çokdan gitmiş

Mükafatını bulursun elbet
Yerin mutlak olur cennet
Yan gönül yan, herhalde vardır bir gerçek

Hem varsın, hem yoksun
Bugün sevenim, yarın içimde hançer bir oksun
Ağlarmısın gülermisin, akıl var mantık var
Ey gönül, sen neden araya girersin

17.11.2009
Selvet Berna