Seni Düşündüm

1.

Seni düşündüm,
Gecenin mey kokan anında
Geçmişten gelen bir sıcak tebessüm var dudağımda

Seni düşündüm,
Gece ağır ağır çökerken
Ankara’nın üstüne ilk karlar yağarken

Seni düşündüm,
Daha doğmamış umutlara gebe
Bir ilkbahar öncesi
Sığındığım düşlerim parçalanırken
Bölüşebildik mi sevdayı
Bir ekmeği bölüşür gibi

Soğuk dokunuşları ile
Akşamın sis perdesi çökerken
İncecik bir yağmur yağıyordu kente
Reyon ışıkları yanıyordu Kızılay’da
Hüznün girdabında yitirdik zamanı
O yitik zamanlarda
Atatürk Bulvarı’ndan otobüsler
Sıhhiye Köprüsü’nden dolmuşlar geçiyordu

2.

Seni düşündüm,
Hatti Güneşi’ne bakarken
Yanağımda busenin sıcaklığı ile

Şimdi nerelerdesin yaralarımın dostu
Kanayan yüreğime tuz bassana
Fırtınalara inat filizlerim daha sapasağlam

Kaç yangından arta kaldım
Seni kalbime sakladım da ben

Seni düşündüm,
Kara kalemle yazdım en güzel anını aşkın
Yoktun oysaki
Düşüncenin iklimsiz sabahlarında
Islandım hüzünlerin yağmurlarında

3.

Ayrılıklara yazdım seni
Balmumu yanan boş odalarda
Kapıda hüznün sonbaharı
Alnımda kurban edilen adakların kanı
Dışarıda şehrin kirli yüzü
Anıların yükü o kaldırımlarda
Yüzyıllık yalnızlık içinde
Bağrımda kopan fırtına
Yasak aşklar kör tutkular
Geceler boyu sevişme hasreti
Göğsün acısıyla yerinden fırlayan kalp
Hüzündür oysaki sevişmenin güncesi
Çıplak bir tutkudur adı konmamış yalnızlığım

“Dün gece, gece o kadar uzundu ki
Göklerin boşluğunda gibiydim
Eski bir radyoda anıların müziği çalıyordu
Ve sokak taşları unutmuştu adımı”

4.

Öyle ağır ki senden uzak olmak
Elimde asa düştüm yollara
Seviyorum seni demek
Karanlığın sessizce üstümü
Kapladığı gecelerde
Islak gözyaşların düşerken sokaklara
Öylesine yorgun bir buse yanaklarımda
Bu gidişin ayrılık olduğunu
Hatırlatmıştım sana
Son yüzlerin asılı durduğu
Aynalarda
Şimdi nerdesin
O
Yanaklarımı yakan
Busen
Nerede
Seni anlatmak ne mümkün
Yalnız sabahlara
Kokunu taşır rüzgâr dağlara
İçimdesin
Sönmeyen hüznümsün
Dedim
Seni düşündüm