yazamadığım tek duygusun sen ...
anlatamadığım his, gözümde ki sevinçsin sen anne...
en üzgün zamanımda, aydınlatan bir ışık gibi..
sevgi dilendiğim kollarda, gerçek olan ismin gibi..

sana saklarım sevgilerin en özelini..
bilirim..
herkes bırakıp gitse de beni,
sen sonsuz dünya da bile,
bulacaksın beni...


bu günlere geldiysem eğer..
bu senin eserin oldu anne...
sevginle,güveninle harmanladığın çocukluğumu..
şimdi büyük bir yürekle sana sunuyorum...



anlayışınla bu güne getirdin..
kendini değil,
önce sen dedin..
duyguların en hakiki olanını öğrettin..
hayatımda ki bir incisin sen anne...



düştüm defalarca...
ağladım ellerin yalan sevdasına...
inandım sahte gülüşlere...
sahte olan vaatlere..
bırakıp gittiklerinde...
sana koştum, yürümeyi bilmeyen bir çocuk gibi..
sana sarıldım ağlayarak...
yeniden öğrettin yaşamayı bana
ayakta durmayı, olgunlukla bakmayı hayata...
sen bu dünya da şükretmeye doyamayacağım,
en büyük hediyesin anne ...