Seneler soldurdu gül benzimi
Karlar yağar da örter izlerimi
Kim takar kim tanır dertlerimi
Ne şiir vasfedebilir halimi ne nesir,
Etmez bu cana teselli tesir
Dedim ve sustum....

Tarumar oldu gönül evim
Yıkılacak nem kaldı ki,
Zehir zemberek kasırgalar,
Yıktı savurdu beni...
Dilimde tesbih oldu,
Bilmezdim ah vah hepsini gördüm...
Gülmedi şu bahtım...
Usandım cefadan da gelsin ölüm
Dedim yine sustum...

Şu dünyanın yokuşundan, düzünden
Dostum diyenin yalan sözünden,
Ne yana vurdumsa bu gönlü;
Külhana döndü özüm gülzarımdan...
Halim değilsiniz ki;
Halden bilesiniz...
Bölük bölük gözyaşımı silesiniz..
Dargınmıyım yorgun muyum ?
Bende bilemedim dedim,
Sustum....

Sevgi kaynağından içtim amma
Kaynayıp ta coşamadım ki
Ayrılık aman vermedi bu cana
Kol açıpta koşamadımki....

Eridi kemiğim iliğim,
Gözde değil ki özdedir yaram
Ey gönül zalim çöker hicran
Uyumaz kanar yürekte yaran
Bulurum diyerek bir çareyi,
Yarıştın bir müddet;
Kavuşanda kalmazmış hiddet,
Varılacak nem kaldı dedim,
Yine sustum....

An be an gider nur,fer
Ey gönül ya sus;
Ya da çabuk karar ver...
Eller dese de vakit çok er.
Aklım fikrim almıyor ki,
Yirmi dokuz yıl boşa mı yaşadın?
Gün yerinde durmuyor ki..
Üç-beş metre bezdir sonu dedim.
Yine sustum.....

GÜLTEN TELLİOĞLU - ZONGULDAK