kör gözüne parmak sokar gibi
işitiyor kulaklarım kurumuş hüzünleri
haykıran güneşin sesi bu şimdi yakan yüreğimi
süzülsün kelimeler içimin dipsiz kuyularında
döner bakarsam bir daha
mil çekilsin anılara


duruyorken en kalabalığındainsan pazarlarının
nice yanlızlar yol alıyor istasyonunda son baharının
müzikleri çalıyor duru hayatların birde karabasanları gecelerin
sonunda baharın ilk heyacanı
ayaklarında derman yeni anların
birde ellerinde kırık kanatları geçen ummanların


siliniyor hızla cümleler
gebe bütün açmazlara ne mümkün çözmek suçlananaları
masumane ekildi tohumları halbuki anların
sonrasında kirlendi gelecekler
hınç öfke ve intikam saçıldı gurularına
sabi olmalıydı halbuki dileği arılandı arınamadı


küstüm sana kırdın küsebilme ihtimalimi dahi
bende kalan bir saçmalık denizi diz boyu
gömüldü açmazlara yaban ellerde sütliman çalıyor içimin sedaları
titreşen telefon sana geliyor adres yanlış yazılmışsa kurallar hala aynı
değişmedi bir dileği ver elini süzülsün bütünler ummana ....