Merhaba sonbahar, ne çabuk geldin?,
Bahar, ömrüm gibi, geçti güz oldu.
Ölüm gelir akla, sanki eceldin,
Yemyeşil vâdiler, pıtrak, saz oldu.

Koyu yeşil kayın, döndü sarıya,
Yaprak, çiçek haram olmuş arıya,
Çırılçıplak ağaç kalmış geriye,
Döküldü yapraklar, orman düz oldu.

İlkbahar gençliğim, sonbahar günüm,
Gümrah fidan gibi, neşeydi dünüm,
Sanki bir mevsimdi, vah döndü yönüm,
" Köhnebahar " geldi, ömrüm az oldu.

Günler gibi sanki, yaprak dökümü,
Azaltıyor bak gör, ömür yükümü,
" Nevbaharım " geçti, bıyık bükümü,
Göz açtım, kapattım, hemen yaz oldu.

Ayyuka çıkıyor firaklarımız,
Gazel yüklü akar ırmaklarımız,
Sarı renge döndü, evraklarımız,
Evrağın, kitabın üstü toz oldu.

Yaşlılıkta güzel, güz’de güzeldir,
Çirkin yoktur, her şey gözde güzeldir,
" Her şeye güzel bak ", özde güzeldir,
Hepsi ayrı güzel, hazan " Haz " oldu.

Elbet açar, solar, ak güllerimiz,
Yaşlanır, pîr olur, güzellerimiz,
Solsun, yine açar, gazellerimiz,
Her şey biter gider, kalan söz oldu.

İsa KAHRAMAN