YAKAR BENİ.

Yine kış bastırdı memleketimi,
Soğuktan üşüyen, EL yakar beni.
" Odun, kömür bitti " diyen anaya,
" Paramız yok " diyen DİL yakar beni.

Çay’la, ekmek, zeytin, üç öğün yemek,
Daha fazlasını getirmez, emek,
Çok acı veriyor, bunları bilmek,
Soframda var ise, BAL yakar beni.

Her kapıyı çalıp, sorabilseydim,
Olmayana yakıt verebilseydim,
Her bacada duman görebilseydim,
Sobada buz tutmuş, KÜL yakar beni.

Rabbim bana verse, bolca parayı,
Sarsam bin gönülde, binbir yarayı,
Kursam gönüllere sevgi sarayı,
Paylaşılmaz ise, MAL yakar beni.

Derdini diyemez, boynu bükükler,
Hele kış gününde, bir şeyler bekler,
Fakir çocuklarla, hele bebekler,
Öksüz, yetim, garip, DUL yakar beni.

Her ne vereceksek, verelim bu ay,
Vermenin zevkine, erelim bu ay,
Mutlak, bir gönüle, girelim bu ay,
Çalınmaz kapıda, ZİL yakar beni.

El açana değil, açmayana bak,
Işısın gönüller, bir mum da sen yak,
" Kul hakkıyla gelme " diyer, Celle hak,
Allah yakmaz belki, KUL yakar beni.

İsa Kahraman