Ey yaren,
Bir bilsem
Ufuktan güneş ne vakit doğacak...
Bir bilsem de uykuyu haram kılsam gözlerime...
Gecenin zifirinde boğuldum kaldım,
Beklemek yormuyor,
Sadece içimde ince bir sızı var,
Nedeni çok.
Dalıp gidiyorum geçmişe, geleceğe;
Bir yerlerde bırakıyorum kendimi,
Bulamıyorum.

Gözlerin, ah o gözlerin! ..
Neden, diyen gözlerinin altında ezildiğim o gün
Gitmezken hiç yüreğimden
Anlatılmaz bir korku sarıyor içimi.
Bir bakıyorum avcuma konan bir kekliksin,
Bir bakıyorum kartalsın...
Tarifi yok bir söz oldun benim için artık,
Korku gibi bir şey içime ılık ılık akıyor
Ve çizmek istiyorum kırık kalemlerle resmimi
Bu dünyadan.

Bir kar damlası olsam da yok olsaydım keşke
Sen bana öyle sevgiyle -ama kırgın- bakarken...
Ayaklarımın altında nedenler kalmış, kayıyorum...
Güneşi bekliyorum hâlâ; yok! ..
Bana karanlık kaldı, sana gündüz.
Bana yokluğunu bırakma,
Sende kalmışken varlığım ruhuyla
Beni sensizliğinde tüketme;
Güneşle gel ey yâren.
Kendine iyi bak.

5.9.2008
Serap Hoca