yarın günlerden cumartesi
ve çarşamba değil dün
bu ay kırk günden fazla sürerse
bil ki gün, dünden kalma bir yarın aczinde…

dudaklarına çalmamışsın kırmızıyı…
üşümüyorum ayaz bir kış gününde
üzülmüyorum dökülen yapraklarına sonbaharın…


inceden bir mavi üflüyorum tenine
o maviler; bildiğin bütün sarılardan daha yeşildir!
bugün düne daha yarın kaçıyor
ve aksini iddia etsem de ben
bir başka üzülüyorum, ‘adam’ fikirlerine…

o dumanlar içinde boğuldun
o dumanlar öksürdü senin yüzünden
ve kirpiklerine düzülen bütün methiyeler
ne üzüldüler, ne sevindiler!

bana bir Hitler cezası ver
bana bir schindler listesi yaz!
bana bütün peygamberlerin,
bütün dinlerini ver;
bütün dillerinden yoksun kalmış…

ben hala düne benzeyen geçen yıllardayım
ve yalana dönmüş şimdiden gerçek yarınlar!
sen bana ne kadar küfretsen de;
anlaşılmaz tavırlarım elbet ölecekler

yarına kalmadan; dün
suçlanmadan o tarihçiler!
ve süzülen bütün aşk melekleri
sömürülmeden, o İncil vakitler…

işte bu yüzden
işte buna sebep
ben yeniden doğdum ölmeden…

ve bütün günler ve haftalar seviştiler;
resmi tatilleri de dahil ederek…

oysa…

bu demek değildir ki…

Halil Babür