onun sevdiği şarkılarda dans etmek,
onun kurgularıyla yorulmak,
notalarının üzerinde gezip;
sularında durulmak…
onu yazıp;
ona okutmak…
onun üzerine düşmek,
onun üzerinden düşmek,
üzerine giymek bedenini…
ve bunun üzerine;
yavaşça bırakmak kendini,
günahlarının koynuna…
bir sabah uyanmak,
nefesiyle uyanmak,
ikindi vakti kahvaltı yapmak;
ve akşamında öğle yemeği,
rüya kadına bakmak,
rüyasına daldırmak yarım bedenini…
bir kopya kağıdına geçirmek,
üstündeki küçük kumar oyunlarını…
hızla gecesine yuvarlanmak,
hızla çekmek içinden kendini,
doruklarına ulaşmak bütün keyiflerin…
yüksek tepeli terasta sarılmak kollarına,
baharında açmak çiçeklerin,
güneşinde ısıtmak yüreğini…
bir 1924 mevsiminde,
siyah beyaz düşlere düşmek;
renklenme çabasını sevmek günümüzde…
ve hatıralarına gömülmek bütün yüzlerin!
onun yürüyüşünde kalmak,
hissetmek bütün şehvetini,
yasaklarını, ikramlarını
ve öpücüğündeki yoğun teri
üzülmek onun hüznünde,
onu sarsmak, terbiye etmek,
vücudunda seğiren lekeli tenleri,
korkmadan incitmek dizlerini,
yaralarını soymak bütün terbiyesizliğinle!

ve yaratanından muhafaza etmek; böylesine sağır, böylesine dilsiz bir güzelliği…



Halil Babür