Rüzgar olup
Denizlerin kıyısında yürüseydim,
Güneşli bir gün gibi
Dokunsaydım göğün mavisine
Kumlardan toplasaydım incinmiş tebessümleri
Bilseydim
Dudağımdaki ıslaklığın
Susamış gönlüm olduğunu.

Sözüm var alnımdaki ay ışığına
Aşk,
Nefesi olacak kalemimin
Kelimelerim
Geceleri kaçacak kusursuz yasaklara
Unutulan her şey
Mehtapla düşecek odaya
Uzun mektuplar gibi
Tene yazılacak dokunuşlar.

Sevişmeler masumdur aslında
Gecenin kilidini ürkekçe kırıp
Utangaç yalnızlığın sesi olur
Duvaklı bir düğün
gelin telleriyle bezenip
Sahipli düş gibi girer perde aralığından
O an
Ne şehir sığar mor geceye
Ne de dudaktaki savruk öpüşler
İşte bu yüzden
Avuçlarda terler sağanaklar.

Yarı çıplak sevda
Oturur ayın gölgesine
Yıldızları toplar birer birer saçlarından
Titreyerek bırakır göğsünün üstüne,
Şafağı durdurmanın telaşı yoktur artık
Çoban ateşleri yanar karanlıklarda
Rehin kalınır binbir gece masallarına
Şimdi zaman bir kelebek kanadında
Birazdan
Omuzunda dinlenecek derin soluklar
Usulca öpecek gecenin boynunu
Ezberindeki sevgiyle.

Derin bir düş var
Yataksız kavuşmalarımızın arasında
Susuyor ipeksi dokunuşlara
Hasrete boyun eğercesine
Aşkı emziriyor sabırla

Zeynep Nilgün Gökçeöz