Âh! yandı şu sînem, bir nâra düştüm
Vardım zülf-i siyah dildâra düştüm

Yansıdı üstüme ay gibi şavkı
Gözü kamaştıran ebrâra düştüm

Fettan bakışları aktı kalbime
Kömür gözlerinde nazara düştüm

İçtim aşk meyini yârin elinden
Başım dumanlandı efkâra düştüm

Divane ömrümün hazân vaktinde
Derilmemiş körpe bahara düştüm

Fütursuz bağlandım bin bir sevinçle
Pür neşe emsalsiz gülzâra düştüm

Kapıldım gönülden aşkın seline
Sürüklendim, varıp icbâra düştüm

Sevdanın yelinde estim, savruldum
Yâr dilinden acı azâra düştüm

Kırıldı kanadım aşk semasında
Halden anlamayan ağyâra düştüm

Sarpa sardı yolum sevda dağında
Vuslatı gizemli esrâra düştüm

Diz çöküp yalvardım yârin önünde
Firaka hükümlü karara düştüm

Acılar tutuştu gönül bağımda
Hasreti çöl gibi diyara düştüm

Hüzünle dolaştım yandım kahrımdan
Özümden sitemli inzâra düştüm

Umudum tükendi küstüm dünyaya
Öz canımdan bezdim bizâra düştüm

Gömdüm derinlere acılarımı
Şu kara sevdamı ikrâra düştüm

El açtım Rabbi’me niyaz eyledim
Aşka tövbe ile zinhâra düştüm

Müptela olmuşken o nazlı cânâ
Zehir yudumlayıp zıhâra düştüm

Başıboş dolaştım mecnun misali
Çaresiz özlemle tekrara düştüm

Karşılıksız sevda bitirdi beni
Biçare ahdimi inkâra düştüm

Hicranlar kuşattı kara bahtımı
Âvâre yürekle ısrâra düştüm

Çürüttüm ömrümü bir aşk uğruna
Varıp en sonunda zarâra düştüm

Yıkıp viran etti vefasız dilber
Mîmâr’ım kalbimi imâra düştüm.

04.06.2008
Menderes OYANIK