Divanın üstünde yatan, yorgun savaşçı benim
Zamanların acısını, şimdi emzir bedenim.
Istırap yudum, yudum ruhumu içmiş gezer
Yalnızlık korkusu mu, üstüme çökmüş ezer.
Sahte yalan dolanla, bindiğimiz bu gemi
Hangi limanda bekler, gidip bak, yerinde mi?
Umut denilen payı, var eden kudretli kalem
Hala neden tükenmez, sonu gelmeyen çilem.
Gönül köşkümde saklı, sırlar sana ayandır
Vakitsiz gelen yolcu, bana hüküm koyandır.
Ey felek durma uzak, canıma yol et gitsin
Bu bedelli can evim, nefesimde tükensin.
Ruhum coştukça coşar, vuslat vakti gelmişse
Gözümün nurundan Rab, bu gölgemi silmişse.
Ne telaş, ne hırs kalır, yükü bükmez boynumu
Merhamet aşkı süsler, gece gündüz koynumu.
Oyun içinde oyun, süslerken benliğimi
Nefsime teslim etmem, mukaddes kimliğimi
Efendi seçmiş Tanrı, aslımı kâinata
Hiç kimse sahip değil, bu ebedi hayata.


Nevzat TAŞKIRAN
05-11-2009