Bir adam ne zaman yalnızlıktan ağlasa
Bir yaprak düşer ağaçtan; sararmış ve mağrur
Gökyüzünde bir uğultu başlar aniden
Ve sonra kırk ikindi yağmurları dökülür serin serin
….



Bir adam ne zaman yalnızlıktan ağlasa
Uzakta bir ülkede güneş batar, üşür insanlar
Hava kararır; kuşlar aniden yuvalarına döner
Ve sonra kısalmaya başlar geceler ağır ağır
….



Bir adam ne zaman yalnızlıktan ağlasa
Bir denizde med cezirler başlar; ölür balıklar
Gemide ölü bir adam bulunur kimsenin tanımadığı
Ve sonra faili meçhul bir kuytuya gömülür derin derin
….



Bir adam ne zaman yalnızlıktan ağlasa
Bir sokağın en sıcak betonuna sığınır kimsesizler
Gaiplerden uzanacak bir dost eli bekler çaresiz
Ve sonra bir iklim kaplar tüm bedenleri soğuk soğuk
….



Bir adam ne zaman yalnızlıktan ağlasa
Yalnızlıktan ağlamadığını söyler iç çekerek
Bir adam ne zaman yalnızlıktan ağlasa
Uzak diyarlarda sessiz, kimsesiz bir ölümü düşler
Bir adam yalnızlıktan ağlamasa gerek…


MEVLÜT KARA
(05 Nisan 2009 Pazar)