Yoktunuz

Bilmezler arkasını dönüp gidenler
Arkalarında viran bir şehir bıraktıklarını
Bir binayı en temelinden sarstıklarını
Birkaç kelime, birkaç gözyaşı;
Gerisini bilmezler…


Siz gidersiniz arkanıza bakmadan
Zaman ve mekanın önemi kalmaz
Lakin sevenler hiçbir zaman unutmaz
Arkanızda bırakırken koca bir enkaz
Gidersiniz, kasıtlı suçlardan yargılanmadan
Hüküm giymeden ve ceza almadan…


Siz nereden bileceksiniz
Kaç kaldırım ağırladı sevdiklerinizi?
Kaç tan vakti karşıladı onları?
Sevda üzerine kaç şiir yazdı sevdikleriniz?
Bilemezsiniz ki; zira yoktunuz…


Her gece o gittiğiniz yerde
Ve her yıl o gittiğiniz zamanlarda
Kaç tane aşık nöbet tuttu
Kaç tane aşık öldü soğuktan
Ki soğuk bunun yalancı adıdır
O aşıklar ki aşkları için ölmüşlerdir
Ama siz; arkasını dönüp gidenler
Bunu bilemezsiniz; zira yoktunuz…


Dostları tarafından unutuldu onlar
Bir gece bir köşede cesetleri bulundu
Serseri denildi onlara, ayyaş denildi
Kimseler cesetlerine el sürmedi
Kimseler bilmedi aşık olduklarını
Sizler de bilemediniz; zira yoktunuz…


Belki bir kelebek dokundu teninize
O anlık belki kalbiniz ısındı
Belki de sığınacak bir limandı onlar
Fırtınalı zamanların rüzgarını dindirecek
Lakin, siz bilmeseniz de aşıktı onlar
Sizinki kadar ucuz değildi sevgileri…


MEVLÜT KARA
14 Ekim 2009 Çarşamba