Savcılık Makamına Türkiye

Sayın Savcım:
Vatan ki benim, devlet-bayrak benim
Vergi veren, asker olan genç benim
Şehit edilen aslan Mehmet benim
Şikayet dilekçemdir bu savcı bey

Kesik yarayı, mendille kapadım
Şehit acıları doldu ağladım
Mutluluğu, tam yüreğe bağladım
Ne yapsam bilmiyorum ki savcı bey?

Birazcık söylensem, suç oluyor hep,
Durmuyor artık para; delindi cep,
Kafam yuvarlak, saç yok uymuyor kep.
Ne yapsam bilmiyorum ki savcı bey?

Dükkandan görünmüyor dışarısı,
Önündeymiş komşunun arabası
’Al bunu’ dedim, sövdü hıyara sı;
Ne yapsam bilmiyorum ki savcı bey?

Şikayet mi etsem! kanun güçlüden,
Korkarım ceza yerim şikayet den,
Dileğim, bulsun belasın iblisten
Ne yapsam bilmiyorum ki savcı bey?

Borçlandık ödemekle bitmiyor, çok
Akıl verenler var, yardım eden yok
Kendi insanların bile buna tok
Ne yapsam bilmiyorum ki savcı bey

Duyuyoruz intihar edenleri
İyiysen; abi, dayı diyenleri
Adam sanırsın ceket giyenleri
Ne yapsam bilmiyorum ki savcı bey

Kimse bilmez, başkasının derdini,
Kırarsa dost kırar cesaretini
Kandırdım sanır kendi; kendisini
Ne yapsam bilmiyorum ki savcı bey

Her çalışan fakir; zengin olmazmış,
En güzel şey; ilim - irfan almakmış
Hatamız, dünya malına dalmakmış...
Ne yapsam bilmiyorum ki savcı bey?

Bizimki şiir yazmaktan ziyade,
Şairler Ordusunda, er piyade
Davacıda, cesaret yok savcı bey
Demokrasi? bilmiyorum savcı bey?

Mevsim kış, iş kesat biliyor musun,
Nasıl ne haldeyiz görüyor musun
Hoşmuş davul sesi, duyuyor musun
İçi boş, ben biliyorum savcı bey

Dürüstlük pul etmiyor olmayınca
Yüzüne bakmıyor, inanmayınca
Alacak alınmıyor, varmayınca
Ne yapsam bilmiyorum ki savcı bey?

Devlet kendi borçlandırdı milleti
Çıkarmışlar şu kart denen illeti,
Ne bereket koydu ne de ziyneti
Ne yapsam bilmiyorum ki savcı bey?

Geçinmek güçleşiyor yaşanmıyor
İblis tutmuş paçadan bırakmıyor
İki yakamız bir yere gelmiyor
Benim kadar zorda mısın savcı bey?

Kapatayım diyorum dükkanımı
Satsam verir mi alıcı, hakkımı
’Akıllı olanlar yutar salkımı’.
Ne yapsam bilmiyorum ki savcı bey?

Yazacak şey çok ama olmuyor ki,
Yeğenim savcı kalbim korkuyor ki,
Şiir biraz da, taşı vuruyor ki,
Aman üstüne alınma savcı bey...

Yaktı milleti şu dünya çilesi
Taksitler durdu, boş pazar filesi
Sahip çıkmıyor insan sin silesi
Mezar yeri arıyoruz savcı bey!

Gitsem adliyeye desem: ’Savcı bey
Aha da sana şikayetim şu-bu’
Demez mi bana; ’Nasıl şikayet bu? ’
Derim, ’borcun bin yüz lira savcı bey’.

Evet; Dilekçemi hemen vereyim,
Anlamadınsa az daha dereyim
’Sonra’ dersen, Valiliğe diyeyim
Dinlemezsen, ben kime dil dökeyim.

Bu sadece benim dilekçem değil,
Vicdanın varsa bu duruma eğil,
İşte dilekçem; çözüm bul savcı bey,
Ben kendimden korkuyorum savcı bey.

Gel savcı bey, artık sen buna el at,
Borçlandı millet gırtlağa denk kat-kat,
Gidecek yer kalmadı, bir de sen sat;
Ben ne yapsam, bilmiyorum savcı bey?

’Şimdi ne borcu amca bu? ’ demez mi,
’Para değil akıl versem olmaz mı? ’
Aklı alsam, çocuklarım yemez mi?
Sen söyle ben ne yapayım, savcı bey?

Az aşım vardı, yağsızdı tatlıydı
Dost vardı, dertsizdim huzur farklıydı
Anlattım mı? söz mühürlü zarflıydı,
’Dilekçem buyurun’ dedim; savcı bey

Ne yapsam bilmiyorum ki savcı bey?
Evet sayın savcım işte dilekçem
Elimde değil cebimde kelepçem
Sen el atmazsan ben nere gidecem

Bakacak mısın diyorum savcı bey?

Her şeyi sana yazayım mı savcı bey
Bir roman olur hayatım anlatsam
Para kazanır mıyım onları satsam
Ne yapsam bilmiyorum ki savcı bey?

Her gelen hükümet değişik niyet
Her seferinde enayi bu millet
İşler bozuk ödetiliyor diyet
Ne yapsam bilmiyorum ki savcı bey?

Bu kez kriz yok olmayacak dedik
Sevinçten balı; peynir, sütle yedik
Gelip gideni adam diye sevdik
Ne yapsam bilmiyorum ki savcı bey?

19/02/2008 Yaşar Türkmen