Çok zor senin yokluğun
gözlerime sonbahar yağmurları düştüğünde
ve sen her geldiğinde yağmurlarla biriktin
seni çok özledim sonra

kırıcı kelimelerin ucunda dumana karışıyor bazen hayatımın ikilemleri.

ve bu ne zaman isyana dönse, her günahtan sana kaçıyorum
benim, benden kaçan mahkumluğum soluk soluğa yorgun
senin gözlerinde bakmayı, bir becerebilseydim bütün gidişlere diz çöküp...
senin gözlerinde dünya yanıyordu
fırtınaya gideceksen kar çiçeği gibi inat benim her kaybedişim
ben seni sen bilmedende sevdim, kendimden çok seni kaybettim belkide

başkaları baktı gözlerinin buğusuna...ama ben en çok onları özledim
başkaları oldu hep senin yanında...ama seni en çok ben özledim
ve bütün gecenin kıyısında, senin uzağına doğru koştum
hep gecenin kıyısında bekliyorum.

sana asla gel demedim bunu duvarlara bile söylemedim
hayatım da bir hücre gibi sana bölünmüş acılar var
belki şimdi benim yanımdan gidecekler yok
yalnızlığın sana dönük bir yüzü var sadece,
şimdi benim gidecek bir yerimde yok
çok deli bu başı boşluk
ve adı gökyüzünde bir dua gibi bunun, bunu sana söyleyemem
bir adı yok bunun.

seni üzdüklerinde hissettim bunu...
çünkü yağmurluydu seni özlediğim geceler
sen durgunca bakmışsan gecenin öteki yüzüne
benim içimde günahlar kavrulur
içimde yıkık bir köşede
bir yoksulun hıçkırığı gibisin
asla karşılığın yok senin.

seni onlardan başka sevdim ben
yanında olanlardan çok başka....