Şairin aksine ben 'çelişkileri olmayan insanlar, ilerleyemez ve güzelleşemezler' diyorum.

-Topluma dair söyleyeceklerimin bir kısmını yorumculardan biri gayet güzel söylemiş. .-

Bir geçiş toplumu, bir açık toplum ve bir de kapalı toplum diye tasnif edersek toplumları sanırım toplum kavramı üzerine daha net bir şeyler söyleyebilir ve daha çok şey anlayabiliriz..
Toplumların zaman evrelerinde olduğu gibi - yani taş devri, tarihi devirler falan- ideolojik evrelerde de aşama aşama geçtiklerine inanıyorum..

Bir yorumcu topluma dair güzel sözler sarfetmiş dedik. Bu konu üzerinde daha fazla durmanın gereği yok ama konu çok geniş olduğundan ve toplum dendiğinde, din, tabu, gelenek gibi konuların da unutulmaması gerektiğinden şiirden çok şiirin temiyle ilgilenmemize sebep olmuş şair...

Şiirden uzaklaşmamak adına tebesüm ediyoruz bilgi toplumundan oradan da açık topluma uzanıyoruz;)

Açık topluma daha çok zaman var Şair diyerek..

Selamlar

Hasan Tan tarafından 1/29/2010 5:04:16 PM zamanında düzenlenmiştir.

suratımıza şırrak diye çarpan gerçekler
ben-likten öteye gidemeyen kimliksiz suretleriz
sertiz, bir türlü oyulmayız
içimiz dışımıza yansımaz
hep oynarız
sınırlarımıza kimseleri sokmayız
biz var ya, biz herkesten ariyiz...

:)) ufak bir katkı...

Tebrikler, çok beğendim, sosyal gerçekliğimizin resmi geçidi idi...

Bayramınızı kutlarım bu arada, sağlık ve huzur ile....

toplumun analizinde simgesel bir terazi vardır.bu terazide önemli olan denklik değil, kefelerin ağırlığına konu olan malzemedir. eğer içimizden çıkar ve sorgularımızı toplumla eşdeğer tutarsak haklı olup haksız fiil işlemeyi mübah sayarız. toplumun bireylerden oluştuğu yalanı tarihsel ve sosyolojik bir yanılgıdır bunu biliyorum.aynı zamanda toplum kalıplaşmış fikirlerden , tarihsel yalanlardan ve gerici betimlemelerden zuhur eder. ama bu kadar da sıkı bir tutum geliştirmek kendimizin ruhsal diyalektiğine aykırıdır. kendinden merkezli bir toplumu tasvir etmek milyonlarca karakterin subjektifliğine aykırı düşer. toplum içinde ezilmiş hissini yaşatan ve dışlanmış taraflarını hep ön plana çıkaran bir ruhun haykırışlarını genelde kabuğunu kıranlarda göremiyiz. sıkışmış ve toplumdan kopmaktan korkan kişilerde algılarız. kabuklar toplumu kendinden soyutlayarak değil topluma madalyanın bir de ters yüzünü ezberleterek kırılır. yoksa tek başına yapılan bir hümanizmin kendine bile faydası yoktur. çelişkisini aklında bitirmiş kişinin konuştukları isyanvari olamaz. acıyan bir üst bakış gibi ilgisiz ve toplumsuz olur. bunu şunun için söylüyorum toplumlar çelişkilerle var olur. cahillikle yada bilgelikle değil. bize alternatifler sunan bazen sinir katsayımızı kareleyen bazen karaköküne alan bir muazzam paradoks. evet toplum bir paradokstur ama bir ütopya değildir.
yapılmakta olan bir eylemin toplumsuz tarafını kendine sunduğunda bir bak. kendi içinde halledebildiğin bir meselemi gerçekten. yoksa tarafgirliğin esirimisin. genellemeler yapacak kadar ezebildin mi duygunu. sonra aklını al ve topluma hesap sor. duygusuz olunmalı kırıcı ve yıkıcı her faaliyet. ama bunun birde maliyeti var. tek başına kalabilirsin hatta tek kalıp kendi yokluğunu görebilirsin.
toplum en hızlı gelişen ve ismiyle aşktan daha eski bir kavram. duygudan çok fikirle beslenir. mantalitenin en hat safhası bulunabilir içinde ama aşkın uçarı boyutu yoktur .

biçimden çok konunun psikolojisine kapıldım abi, mazur gör. saygılarımla....

Ahmet Serdar Oğuz

'onlar' için yazılmış bir şiiri okurken, evet ben de onlar öyleler dedim...
ama hangi ve kime göre onlar?
ferah hanımın söylediği gibi belki de biz BİZ olmayı bilemiyoruz...
ki hep bundan ayrılıklar...
selametle

şiire ve de hayata ustaca bir dokunuştu şiir...

baştan sona kadar katılıyorum her bir dizeye...

tebrikler ve saygılar hocam....

Aynasız toplum
Kendini aşamamış
Birey olamamış akılsızlar
Küçük hesapların kahramanları
Ve durağan hayatın müptelaları
....
Biraz ağır dizeler dostum.

Saygılarımla.

Şiiriniz pek güzel Şair fakat toplumda yaşıyorsak birey olmaktan ziyade biz olmalıyız.

Kişilikse özgüvense anlatmak istenen o zamanda karşımıza yine asıl olan gerçekler çıkar ki bu da birey olamamak ya da özgüveni bulamaktan değil, sorumlukluklardan kaynaklanır. Yani biz olmaktan.

Duyguların dışa yansıyarak yaşanması değerleri aşacaksa ve kişinin kendinden başkalarını üzecek ve zarar verecekse çıkmaması ve yaşanmaması erdemliktir.

Şiir gerçekten çok güzel... Anlatım harika fakat hayata bakış bana bireysel geldi. Ego geldi. " Ben" olmak yerine "Biz" olmanın savaşını veren biri olarak...


Saygılar...