Gitme
Bu kadar yaklaşmışken sana
Bu kadar muhtaçken varlığına
Beni benle baş başa bırakıp
Yokluğuna hapsedip terk etme

Sensizken ayyaşlar gibiyim
Sulusepken yağmurlarda ıslanan
Bir kelamına muhtaç
Karşında ise dilenci acizliğinde
Hayat dişlisine sıkışmış
Prangaları eskimiş bir esir
Sana uzanan ellerim kötürüm

Hem içimi kemiren vuslat çiçeğimsin
Hem de ulaşılmaz bir dağın doruğu
Günden güne biriktirdiğim ise
Seni üzmek yerine yok olma isteği
Hüzün ceketim bir askıda
Birde bakmışsın sırılsıklam üstümde
Taşıyamıyorum

Aklıma her düşüşünde
Vurgunun kana boyuyor zamanı
Hasret sulanıyor tablolarda
Renkler ise hep koyu kıvamlarda
Karanlığa doğru adım adım ilerliyor
Durduramıyorum

Ey hayat
Tükettiğim sabırları geri istiyorum
Döndüremiyorum feleğin çarkını kendime
Bittim
Her an kaybetme korkusu varken içimde
Nasıl bir vuslat hayal edebilirim
Bırak alayım sevgiyi içime
Kavurayım yüreğimle
Küllere bulayayım zamanın acizliğini
Sonra bırak ‘o’ olayım
Ve bunun üstüne öleyim ne çıkar…



Yavuz Süleyman OĞUZ