Kapı araladım
Yorgun kaçışlara,
Hayatın seni benden almasına
Susacak kadar yorgunum.
Benden giderken attığın her adımda,
Hançerlenen yaramı
Göremeyecek kadar kör,
Kimsenin sahip olamayacağı kadar da
Senindim oysa....

Sırtımda hasretin heybesi,
Yürüdüm hiç usanmadan...
Bitmedi gülüm .
Ben bittim tükendim amma
Bitmedi bu yollar...

Uzadıkça uzadı, nerdesin sevdiğim?
Nefes nefese koştuğum,
Hiç varamadığım hangi menzillerdesin?
Hangi geçtiğim yollarda kaldı yüzün?
Çok yoruldum gülüm çok...
Yudumladıkça gerçeği,
Göğsüme ağrılar üşüşüyor.
Kayboldu umutlarım,
Sessiz çığlıklarımın hakimiyetinde..
Savaşamıyorum artık yokluğunla
Yoruldum....

Feri düştü,
Hayalini bağladığım gözlerimin.
Taşımıyor artık ayaklarım
Bu yorgun bedenimi...
Hayal ağacım döktü tüm çiçeklerini
Ve şimdi hasretliğin
Yorgun ceremesini çekiyorum
Savruldum, düştüm....
Yorgunluğumun diz çöktüğü yere...

Uyumak istiyorum...
Sırtımda hasretten bayramlığım,
Umutsuzluğu vird edinmiş cümlelerle
Üstümü örtüp hemen şurada uyuyacağım.
Başımı göğsün diye taşlara yaslıyorum.
Ama taşlar çok soğuk be gülüm....
Üşüyorum....

İçimde büyüttüğüm feryatlar,
Kuru bir öksürük gibi
İçimden hiç çıkmayan hasretinle
Bir ışık,
Bir umut aradığım bu yollarda
Kapkara şu sonsuz göğün altında
Ufuklara baktım hasretimce....
Yetişemedim yüreğine...
Yoruldum gülüm çok yoruldum...

GÜLTEN TELLİOĞLU