Salih bey,

Burada size yanıt vermem sakın ola ki bir savunma girişimi olarak algılanmasın. Sadece bu tür tartışmaların çok yapılması, karşılıklı görüş alışverişinin şiiri daha iyi noktalara getireceğini düşündüğümdendir ki; konuyu evirip çeviriyorum.

Bilirsiniz ki 11’li hece dahil daha az hece ile kaleme alınan şiirler Halk Edebiyatı kapsamındaki ( değişik türleri ile) şiirlerdir. Bu tür şiirlerin, özellikle 7 li ve 8 li olanlarında ( bestelenenler dahil olmak üzere) iç durak hesabı çok önemsenmez. Gerek Tekke geleneğinde gerekse Ozan geleneğinde bu hep böyle olagelmiştir. Bu türün en güzel ve bilinen örneklerini veren Yunus Emre bile iç durak kaygısı taşımamıştır.
Bunu çok düşünmüşümdür. Acaba neden diye?

Sanıyorum mısralardaki hece sayısının düşük, ifade biçiminin sınırlı kelimeye muhtaç olması, iç durak kaygısının şiirin derinlik ve anlamsal düşmelere neden olabileceğini düşündüklerindendir. Çünkü, şiirin genel yapısından ( hece ve kafiye) sonraki en önemli ayağı anlamdır.Hatta, 11’li hecenin günümüzdeki en büyük ustası Abdurrahim hoca bile en iyi eserlerinde ( özellikle en çok bilineni Mihriban’ın iki türünde bile) bu iç duraklara önem vermemiştir.
Belki, sesin çok sekteye uğraması, cümle bozuklukları, mısra tekniğindeki çökmeler yüzündendir ki bu tür şiirlerde iç durak hesabı da hesaplar arasında gösterilmiştir.

Eğer, iç durak hesabını ( 14’lü hece hâriç) şiirlerde vazgeçilmez yapar isek şiirin genel yapısı ve şiirselliğini ikinci plana atma gibi bir girişime gireriz diye düşünüyorum.( bu benim fikrim muhakkak)
Ölçünün ölçüsü, kuralın kuralı şiirde çok sevimli gelmiyor. Zaten hece ve kafiye gibi iki hassas noktamız varken..Şiirselliği kaybetme durumu mümkün olabilir..

Bu şiiri yazarken, 4+4 gibi, ya da 5+3 gibi bir düşünce içinde olmadım. Sadece 8’li bir hece olarak düşündüm.
Giriş mısrasındaki;
” çağır - diye - bekliyorsun “ a baktığınızda da bunu anlayacaksınızdır.
“Çağır diye” değil de çağır – diye olarak tasarlamaya çalışmışım.

Fikirlerinize ve geliştirmeye yönelik emeklerinize teşekkürlerimle

Eyvallah!

"Zirve karlı, kış eteği..........4+4
Elif görür göz merteği.....?
............

daha mı iyi olurdu?

Şiiri yazarken kelimelerin tasarrufu şiirin sahibindedir. Şair neyi vermek istiyorsa şiirinde, kelimeleri bir oya gibi işlemeli mısralara. Kelimelerle oynamalı; ta ki, “işte şimdi oldu” kanısına varıncaya kadar.

Tüm şiirlerde olduğu gibi;
Hece şiirlerinde de ANLAM, en önde yer almalı; sonra kâfiye ve durak.

Şiiriniz 4+4 hece ölçüsüyle kaleme alınmış.
Hece şiirlerinde zorluk (belki de buna mahâret demek daha doğru), kalıp ve kuralları dâhilinde, kelimeleri mânâya örebilmektir. Bu şiirde de bunu aradım. Anlam, anlatım ve okuyucuya verilecek mesaj konusunda aradığımı buldum.

Gönül arzu ederdi ki; anlatım, şiirin yapısına (4+4) bağlı kalınarak akıcılık korunsaydı.


Güzel bir akşam geçirmeniz dileğiyle,

Peki,böyle yapsak;

"Zirve karlı, kış eteği..........4+4
Elif görür göz merteği.....?
............

demiş olsaydık, (Yani mısraları 4+4 yapsaydık) anlam daha mı iyi olurdu?

"Zirve karlı, kış eteği..........4+4
Göz, elif görür merteği.....?
Arı terk etti peteği..........?
Bir tadımlık bal mı kaldı?"......4+4

Mesela ?

Hecede iç durak konusunu çok işliyorsunuz Afet hanım. Bu konuda bir açıklama getirmek " kendini savunma " kapsamında değerlendirilebileceğinden burada izaha girmek istemiyorum.

İç durağın ne anlama geldiğini ve kullanılmasındaki amacı, 7 + 7 ölçüsü dışındakileri, özellikle 7’li ve 8’li hece ölçüsü ile yazılanları ( Halk ve tekke edebiyatı) çok iyi analiz etmenizi tavsiye ederim.. ( Yunus’u bilakis )
Sonra bu konuyu tekrar konuşalım..

Olur mu?

Eyvallah!