O zaman ilk siz öğrenmeye başlayacaksınız hanımefendi.

Bir şiir sayfasında nelerin konuşulup nelerin konuşulmayacağını, nelere dikkat edilmesi gerektiğini iyi araştırın..

Hani bir yazının altında yaptığınız yorumda “ ukalalık “ ile biten ve “ eğer kastettiğiniz ben isem misliyle iade ediyorum “ diye mesaj attığım konu vardı ya..

Siz nezaket safsatası altında birilerine hakaret edeceksiniz ve öğrenmiş olacaksınız, biz itiraz edecek ve hakkı savunmaya çalışacağız ama öğrenmeye ihtiyacı olan olacağız.

Tarzımız aynı değil ve olması da mümkün değil..

Şiirle alakalı bir meseleniz varsa buyurun ama henüz öğrenmediğiniz konularda kimseye bir şeyler öğretmeye kalkmayın lütfen!

İsterseniz uzamasın…

''Zannediyorum siz; şiirden çok davranış bilimi, genel ahlâk kuralları ve sosyal ilişkiler konusunda kendinizi daha yetkili görüyorsunuz. İyi de benim böyle bir derse ihtiyacım olduğunu size kim söyledi?''

Hepimizin bunları öğrenmeye ihtiyacı vardır hatta şartı.
Tıpkı şiirdeki hece eksiğinı tamlamaya çalıştığınız gibi insanı tamlayan özelliklerdir.
Benim bunun hocalığına soyunduğumu ifade etmişsiniz ya, ben de yeniden hatırlatmak da fayda görüyorum;
Yukarıda ki yazınıza ilavedir sözlerim, yani ders özeti asmışsınız ya heh işte ona...

Bundan fazlasına gerek görmüyorum bu kadar yazdım size ve kafidir.
Sağlıkla ve sakin kalın. (Hiddet, bazen sözü kırar)

Sevinç hanım,

Bakın buradaki şiir hakkında tek kelime etmediniz. Zannediyorum siz; şiirden çok davranış bilimi, genel ahlâk kuralları ve sosyal ilişkiler konusunda kendinizi daha yetkili görüyorsunuz. İyi de benim böyle bir derse ihtiyacım olduğunu size kim söyledi?

Polemiği ben de sevmiyorum ama kaçmak da bana göre değil. Şunu söylemem gerekiyor.

Okuduğunuz bir şiirde eğer bir eksiklik görüyorsanız, hata var ise, yanlış var ise bunu net bir şekilde hatırlatmanın üslup, nezaket, kibarlık ile ne alakası var Allah aşkına!
Hakaret mi ediyoruz hatırlatırken yoksa yazanını mı hedef alıyoruz?

“ Hece eksik bu şiirde “ , “ kafiyeleri düzgün değil “ dersiniz olur biter..

Üsluba verdiğiniz dikkati hece yazarken hece sayılarına, kafiye uyumlarına dikkat edilmesi yönüne de vermenizi beklerdim. Yazan dilediği gibi yazacak, ne yazarsam doğrudur diyecek, eleştiri kabul etmeyecek, “ çaldığım düdük ” diyecek, okuyucuya saygısı olmayacak, “ benim için kurallar önemli değil ben hissettiğimi yazarım “ deyip heceyi inkâr edecek ve suç olmayacak ama sitede birkaç kişi bunu hatırlatacak suç olacak..

El insaf!

Bahsettiğiniz bana göre değil.
Hiç beceremem!

Hiç kimseye hakaret etmedim ama lâfı dolandırmayı, evirip çevirmeyi, şekilden şekle girmeyi de beceremem..

Sonra, Türk Milleti’nin iki yüzü var.
Beyefendilik, nezaket ve bilumum diğer özellikler varsın başkalarının olsun ama ben de sert yüzünü temsil edeyim müsaadenizle..

Eder misiniz?

Aslında maksadım polemik yaratmak değil öncelikle bunun anlaşılmasını dilerim...
Türk milleti aynen dediğiniz gibi uşaklık yapmayı öğrenmedi öğrenmeyecekte.
Ancak;
Yine aynı Türk Milleti, dilin zerafeti ve üslupta ki letafetini ısrarla korudu koruyacakta.
Örnekte belirttiğiniz gibi gelen misafiri ağırlamak ve misafir olduğumuz sofralarda ki uyumluluğumuz (saygımız) da çok ünlüdür bizim...
Öz budur, kusurlarımızı bildiğimiz ve törpülediğimiz oranda büyürüz.
Başarılar dilerim.

Doğrudur Sevinç İnal hanım,

Rivayet edilir ki; “ İngiliz kralı VIII. Edward İstanbul'a Atatük'ü ziyarete geldiği zaman,
Atatürk kendisine bir akşam ziyafeti vermişti. Ziyafetten önce,
- " Bana İngiltere sarayında verilen ziyafetler ne şekilde olur,
onu bilen birisini, yahut bir aşçı bulunuz !...dedi.

Ve nihayet bu sofra merasimini bilen bir zattan öğrenerek sofrayı o
şekilde düzene koydular... Akşam kral sofraya oturunca kendisini kral sarayında zannederek memnun oldu. Atatürk'e dönerek:

- "Sizi tebrik eder ve teşekkür ederim. Kendimi İngiltere'de
zannettim" diyerek memnuniyetini bildirdi. Sofraya hep Türk
garsonlar hizmet etmekte idi. Bunlardan bir tanesi heyecanlanarak,
elindeki büyük bir tabakla birdenbire yere yuvarlandı. Yemekler de
halılara dağıldı.

Misafirler utançlarından kıpkırmızı kesildiler. Fakat Atatürk Kral'a
: -"Bu millete her şeyi öğrettim, fakat uşaklığı öğretemedim!" “ (Alıntı)


Çok şeyi öğrendiğimi ve öğrettiğimi biliyorum.Ömrüm olursa mutlaka çokları daha olacak.

Şunu itiraf etmeliyim ki kendime; riyakârlığı, şirinlik yapmayı, doğru bildiklerimi bazı şeyler uğruna söylememeyi ve başkasının yüzüne söyleyemediklerimi arkasından söylemeyi, düşünmediklerimi ise lâf olsun diye söylemeyi bir türlü öğretemedim!

Bedeli zindan olsa da eksiğimiz ve hatamız bu olsun..

Eyvallah!

Bu hoş ve bilgi doğuran görüntülerin sitede çoğalması dileği ile.
Usta diye adlandırılıp sayfalarından yorum taşan (!) insanlar en ufak eleştiride bizleri 'engelleme' yoluna giderken sizlerin medeni bir dille konuyu paylaşmanız ne kadar güzel örnektir...
Her iki sanatkâra Saygımla

Paylaşımınız ve yaklaşımınız için teşekkürlerimle...

Yavuz bey,

Muhakkak ki sizi tanıyan, tâkip eden ve söylediklerinizi / söyleyeceklerinizi ciddiye alan biriyim. Konu ciddi olunca işe gönül verenlerin hassasiyetinin fazla olmasından daha doğal ne olabilir. Şahsen ancak memnun olurum.

Ben dil konusunda çok bilgili değilim. Cümle yapıları ve bu yapılarda olması – olmaması gerekenler olarak her zaman bilgi, fikir ve önerilere açığım..Sanıyorum Türkçeden daha çok Arapçanın dil özellikleri beni etkilemiş olabilir. Bu bir savunma olarak algılanmamalı..
Bizim dilimiz elbette Türkçedir ve onu bütün güzellikleri ile ortaya koymalıyız..

"Aşk yazan kalemime, kıyıp kırdım bu gece" ye benim de bakışım şöyledir. (doğru kabul etmemim formülü)

“Kırdım..”
Nasıl kırdın?
“Kıyıp kırdım.”
Neyi kırdın?
“ Kalemimi..”
Hangi kalemini?
“Aşk yazan kalemimi..”

Bu mantıkla yaklaştığımda hâlâ doğru olduğunu düşünüyorum. Ama daha önce söylediğim gibi sizin söylemiş olduğunuz hâli ile de bu cümleyi çok düşündüm ve biraz daha da düşüneceğim.

"Hangi yelken?" sorusuna "Son yelken" olarak cevap verilebilir. Doğrudur da. Ama, "Hangi yelkeni açtın?" sorusuna verilecek cevap, "Son yelkeni" cevabıdır ve "yelken" kelimesi mutlak suretle ek alır.

Buradaki ifadenizi ancak şimdi anlayabildim.
Kesinlikle haklısınız!
“ Son yelken “ ile “ son yelkeni “ arasındaki uyumsal fark (cümle içindeki duruma göre) “ son” ile kullanıldığı için ekli olması gerekir.

Eyvallah!

Öncelikle, anlayışınız ve iyi niyetli yaklaşımıma olan iyi niyetli geri dönüşünüze teşekkür etmek istiyorum.

Bahsi geçen konu şiir olunca, konu enine boyuna, bu işin ehlinin sayfasında ve şiirinin altında konuşulmalı diye düşünürüm hep. Ve iş ehli bir kalem bulduğumda ( tevazuyu bu seferlik bir kenarda bırakarak ) şiirle ilgili bilgimi ve birikimimi paylaşmak isterim.

Malumunuz olduğu üzere, güzel ülkemin kalem tutan üç şahsından ikisi mutlak suretle şairdir(!). ( Gerçekten şiir yazan kalem dostlarımı ve sitedeki şiir yazan / seven tüm dostları tenzih ediyorum. )

Ve takdir edersiniz ki, şiir öyle ardarda getirilmiş ve belli bir logaritmik düzene oturtulmuş kelimeler yığını değildir.

O sebeple, şiirinizin altını meşgul ediyor oluşum hoş görüle.

Eleştirimde bahsi geçen ilk noktaya gelince;

"Aşk yazan kalemime, kıyıp kırdım bu gece" savımda netim.

Çünkü cümle içerisinde iki adet fiil var ve böyle cümlelerde fiili betimleyen tümleçler ilk fiili muhatap alır. Zira, cümle ilk fiille sonlanmıştır aslında. "Kıyıp" olarak çekimlenmiş fiili, "kıydım" olarak düşünürsek ( çünkü ikinci fiil, kırdım ) ve aynı cümleyi, çift fiil olduğunu göz önüne alıp ikinci fiilden önce bir bağlaç kullanarak değerlendirirsek sanırım biraz daha açıklayıcı olacaktır.

"Aşk yazan kalemime kıydım ve kırdım bu gece" şeklinde oluşan cümle doğru bir cümledir ve kalem kelimesine eklenmesi gereken ek budur. ( Tabii ki bence ve hece kaygısını bir kenara bırakarak )

Bu sebeple;

"Aşk yazan kalemimi kıydım" cümlesi düşük bir cümledir.

Aynı şekilde,

"Aşk yazan kalemime kırdım" cümlesi de düşük bir cümle olur, eğer ikinci fiili muhatap alarak düzeltme yaparsam.

İkinci nokta ise, "yelken" konusundaki eleştirimdir ve bu kopnuda da netim aslında.

Bir nesnenin son nesne olduğunu ifade edebilmek için, o son nesneden önce de aynı nesnelerden olduğunu biliyor olmamız ve betimlemiş olmamız gerekir.

Yani, birinci, ikinci, üçüncü nesneler ( dikkat ederseniz bir, iki ya da üç değil ) "hangi?" sorusuna cevap verebilecek nesneler olmalıdır.

"Hangi yelken?" sorusuna "Son yelken" olarak cevap verilebilir. Doğrudur da. Ama, "Hangi yelkeni açtın?" sorusuna verilecek cevap, "Son yelkeni" cevabıdır ve "yelken" kelimesi mutlak suretle ek alır.

En başında da söylediğim üzere, maksadım inatla eleştiri yapmak falan değil. Zira sizi uzunca bir süredir tanıyorum ve siz de beni tanıyorsunuz.

Sizin bana, benim size bakışım çok bellidir.

Şiirlerinize olan beğenim ve şahsınıza olan saygım tartışiılmaz bile.

Ama dedim ya, mevzu şiir olunca konuşacak çok şey oluyor.

Paylaşımlarınızın devamı dileğimle...

Yavuz bey,
Sizin bahsettiğiniz bu yeri yüzlerce defa düşündüm. Hem sizin dediğiniz gibi hem de benim yazdığım gibi..

“ Aşk yazan kalemime, kıyıp kırdım bu gece “ dediğimde buradaki esas işlev “kalemi kırmak “ olduğu için “ kalemime kırdım “ bana düzgün gelmedi.
“ Kalemimi kıyıp “ cümlede bozukluk getiriyor gibi görünse de “ kıyıp kırdım “ ile cümlenin tamamlanmasını daha doğru buldum.
Muhakkak ki en doğrusudur demiyorum. Ama bana böyle sanki daha düzgün geldi. Gerçi “ kıyıp “ yerine bizi tereddüt ettirmeyecek başka bir kelime de koyabilirdim ve hiç tartışma bile olmazdı. Ama o zaman en doğrusunu anlayamazdık galiba..

İkinci konuda bu şiirde en çok düşündüğüm ikinci yer..

“ En hırçın dalgalara son yelken açıyorum “

Öncelikle, Karadenizli olmama rağmen gemide ya da yelkenlilerde kaç yelken olduğunu bilmemenin burukluğunu yaşıyorum. Duymaya alıştığımız “ yelkenler fora “ ya baktığımızda birden çok olduğunu, “yelken açmak” tâbirine baktığımızda ise tek kullanıldığını düşününce doğrusu biraz arada kaldım. “yelkenler açıyorum “ demekle bu sorun biterdi. Ama ya tek yelkense! Sanırım bu tereddüt buradaki ikilemi meydana getirdi.
Burada “Hırçın ” ifadesini kullanmam kaçınılmazdı.( özel neden)ve, “hırçınca (en hırçın) dalgalara yelkenler açıyorum “ demek işi bitirirdi. Belki de kolaycılık olurdu.
“ Son “ ise İsmi tamamlayan bir içeriğin vurgusu içindi.
Muhakkak ki, çok daha iyisi, daha az tartışılanı bulunabilirdi.
Bulunmalı da..

Teşekkürler

Evet bilindik kafiyeler...Ama bilindik kafiyelerle böyle bir şiir yazılabiliyormuş ne güzel bir örnektir bu şiir.

Şimdi sen yoksan eğer aşk, meşk bana ne gerek? buna 8+6 olmuş durak hatası olmuş derseniz size gülerler sevgili şair o zaman Necip Fazıl'ın onlarca yanlış şiiri var ve üstad hep durak hatası yapmış.Bu kalıpla yazılan şiirler 6+5 yazılan şiirlerdeki gibi duraklarını adım adım belli edecek şekilde olmak zorunda değildir.

"Limanın olamayan kendimden kaçıyorum" dizesi de benim şiirde gördüğüm en anlamlı dizelerden birisi.Amaç kimsenin avukatlığını yapmak değil ama amaç tekniğe ve bilgiye dayalı yorum yapmaksa bunu lütfen dikkatli yapalım hatalı olanı ve omayanı bilerek söyleyelim.Yapıcı bir niyetle yaklaştığınızdan kesinlikle şüphem yok sadece biraz daha dikkat rica ediyorum.Sevgiler,saygılar sunuyorum.

"özür" ile başladığıma hata etmişim galiba...

beyefendi burada günün şiiri var ve günün şiirlerinin niçin seçildiğini galiba siz tam olarak bilemiyorsunuz

günün şiiri, karşılıklı yorumlarla şiir hakkında görüşülerin
harmanlanması ve bu şiiri okuyanların hece hakkında kafalarında soru işaretlerinin kaldırılması için görücüye çıkarlmıştır.

yani; "şair teşekkür eder geçer, siz kim oluyorsunuz" gibi bir tarzın da şairlikle uzaktan yakından alakası yoktur.

tartışmaya açık olmayan bir şiir olsa idi, emin olun ki size cevap verme gereği bile duymazdim.

eyvallah...

Sayın Hilmi Yazgı bey;
ben görüşümü yazdım....doğru veya yanlış...yanılmış olabilirim..
şair ya teşekkür eder geçer ya da eleştiriye cevap verir..savunur..

eğer kök olarak kullansaydı sorun olmazdı..ama ek aldığı için yumuşamıştır..
ek almış hali son halidir..dikkate bu hal alınır..
belirtmiştim...halk edebiyatında zaten ç-c kafiyesi yapılmaktadır..
çok da önemli değil..bu şiire gölge düşürmez..şiiri çok beğendiğimi belirtmiştim..tam not vermiştim..
beğenmediğim şiirlere zaten yorum yazmam..

özür dileyerek başlamışsınız ama tehditvari devam etmişsiniz..(lütfen yorum dahi olsa vs...)
olsun hoş görmek gerek...varın siz haklı olun...şaire ve size saygılar sunarım..

"yalnız saçında-yamacında... c-ç zayıf düşmüş.. "
-------------------------

şiir sahibinden ve sizden çok özür diliyorum da
yazmadan edemedim.

yamaç

"c" ile mı "ç" ile mı bitiyor efendim

saç / yamaç

lütfen yorum da olsa biraz dikkatli olalım
önce kafiye nerde aranıyor ona bakmamız gerekmiyor mu?

saygılar sunuyorum.