Hayat sofrasına yıllardan beri
Kaşık sallayıp durdum,
Adım, adım yürüdüm
Korku sahilinde,
Karanlıkta kalmış
Kimliğimi bulmak için

Nice seferlere çıktım,
Nice hasret akşamlarına daldım,
Ruhumu teslim ederek
Kaç yürekte, kaç kez
Acı çektim türlü türlüsünden,

Nice zaaflara düştüm
Nice teslimler yaşadım
Saçlarımın rengine beyazı vererek,
Baharı avuçlayamadım,
Hüzünleri çektim, bağrımdan içeri
Maviyi tatmadım, gökyüzünden başka
Denize ayak vurmadım,
Yeşile uzanmadım, boylu boyunca
Kırmızıya vurdular, siyahı giydirdiler
Matemin koynunda beslediler ufkumu,
Toprağın kokusundan çektiler ruhumu.

İçimde bir cani yarattılar
Eşkâli günden güne değişen
Sabrıma mil çekti, kirli ellerin sahibi,
Dalından kopardılar
Gençliğimin vefasını.

Daha ne bekliyorsunuz
Eğsenize başınızı,
Versenize payınıza düşen, insanlığın yüzünü
Versenize benim yıllara kaptırdığım
ruhumda gizenmiş olan asıl kimliğimi,
Versenize acıyan kalbimde ki
O biçare pazarlıksız gönlümü.
Vermezsiniz değil mi?
Çünkü siz insan değilsiniz,
Neden mi, vicdanınız
Ellerinizden çoktan akıp gitmiş.

Eğilecek ne başınız var artık
Ne de verecek yüreğiniz kaldı,
Yalana kapılmış giden
Sahteliğiniz kaldı maskenizden düşen.

Nevzat TAŞKIRAN
13-10-2009