gitme dur ,yapraklarım dökülüyor
sonrası; sonbaharım oluyorsun

ağaçlar hüzüne bükmesin boyunlarını ne olur
neden akşam oluyor içim her tren sesinde
kuşlar çekilince yuvalarına
güneş selamını kesince
neden tıkanıyor içim
öyle keskin öyle zalimce ,öyle birden bire ki bu...

az önce gülen gözler,şimdi esmere boyandı
sabah gülen güller şimdi diken diken
nerede şimdi nerede şimdi
o mavi gözlü kız ,çakır gözlü oğlan

gitme dur ,yapraklarım dökülüyor
sonrası, sonbaharım oluyorsun

oynadığımız misketler eskide kaldı.
köprünün altından çok sular aktı.
geçtiğimiz köprüler geride kaldı
dalgalar çok değiştirdi sahili

kuşlar çoktan öttü, öldü
yıllar az sulu rakı kıvamında eridi
oynadığımız o kırık salıncaklı parkta yok
sallanan mektup ta

nerede şimdi nerde şimdi
o mutluluk savurganlığı

gitme dur yapraklarım dökülüyor
sonrası, sonbaharım oluyorsun