Aynı şiirler düşüyor dudaklarımdan
Sırtımda zamanın kurşun yükü
Ve bir avuç hatıranın
Tarumar olmuş eşsesli iniltisi

Bilmezsin sen git bu kaldırımlardan
Eksiltili bilmeceler düşer ellerine
Bırak ki olmuş kalsın yanına
Çünkü olacak daha bir kara

Bir avuç hayalin peşine binbir hayat takıp
Kaldırımlardan mavi beyaz uçurtma yapan
çocukluğum

İnanma
Kayıp direksiz ve yelken kaçağı zamana
Akşam kızılı yalnızlığa...
Son bir ölüm daha çektikten sonra
Yeni yaktığın sigarandan
Seheryeline kalmadan çek git bu şehirden

Bir sis düşer yakına gözlerine
Bogazın düğüm düğüm
Ve artık meyhane ayyaşları olmuştur
can ciğer dostların

Yarı ayık imkansız şiirler yazarken
Vurulmuşsundur bir çift eflatun düşe
Ki şair ne der
’ne kadınlar sevdim zaten yoktular’

Daha yere düşmemişken ve daha ölmemişken baban
Annen hala sen diye gözyaşı dökebiliyorken
Vurulmadan goncanın kokusuna

Git bu şehirden
Yarım kalmış Yusufi Çocukluğum