25
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
3615
Okunma

"Hİç kimse yoktur ki,bulunduğu noktaya kendi ayakları ile gelmemiş olsun."
Hz Ömer(RA)
Kalın bir perdeden süzülen
Gecenin karanlığı içinde
Geceden daha kara bir gölge
Uyuyor bahtına,
Karanlıklar içinde bir adam…
Ruhunu besleyen sarı siyah bir engerek
Zehri dolaşıyor damarlarına zerkederek
Etrafındaki güneş çiçeklerini görmeyerek
Ağu ile beslenen bir garip kör adam…
Üstüne giymiş iblis kisvesi
Ellerinde büyütebildiği sadece diken
Başında karanlıklar tacı
Nereye gittiğini bilemez halde
Bir şaşkın adam
Ayakları dolaşık
Aklı karışık
Serseri bir mayın
Yolu karmaşık
Boşluğunda yalpalayan
Bir adam…
Bir örümcek ağında takılı kalmış
Beyninin kıvrımları prangalı
İyiyi güzeli doğruyu kavrayamaz
Kibir denen cenderede sıkışıp kalmış adam
Gözleri birer karanlık kuyu
İblisin elinden içmiş suyu
O ise,
Gönlünün karanlık tahtından bakıyor
Etrafı tarumar yıkık dökük
Kendini viranesinde kral sanıyor
Gönlüm hayrette
İbretle bakıyor
Bir yol tutmuş uçuruma
Adım adım yaklaşıyor
Sevginin kırıntısı yok
Keçeleşmiş yüreğinde
Kendini saklıyor Nemrudi benliği içinde
Kendine gel diye nasihat ettiğinde
Duymuyor,sağır bir adam
Duydum ki ;
Yalnızlıktan şikâyetçi
Karanlık duvarlara kazınmış ismi
Kendi var ;yok ruhu cismi
Atıyor cehennemine bir od daha
Nefsine köle olmuş zavallı adam
ESMİZE
5.0
100% (12)