Biliyor musun İstanbul

Ben seni hiç görmedim

Ağrıyan sancılarını çektim hep

Düşlerimdeki adını taşıdım gündüzlerime

Ve sevincini umutlarıma



Sendeki her şeyin adı başkaydı bende

Görmediğim yerlerine bilinmez anlamlar yükledim

Mavine tutku, yeşiline sevda koydum adını

Ama hep bir yanımda taşıdım seni

Umutlar adına

Karnında büyüttüğü sancısını hiç görmeden taşıyan anne gibi

Kendisini diyarların ötesinde ki avcısına saklayan yaban kekliği tadında



Biliyor musun İstanbul

Ben seni hiç görmedim

Ağrısını bilmeyen çocuk ağıltılarındaydım hep

Gerçeğine cesaret edemeyen hayal perisi.

Yaptığım kumdan kalelerde büyüttüm saklı yanını

Kimselere de diyemedim hem

Aynı yöne bakan ve birbirini hiç göremeyen iki gözümsün sen





Biliyor musun İstanbul

Ben seni hiç görmedim

Ve hiç bu kadar acıtmamıştın beni.

Şimdi

Hayatımda her şey sana benziyordu ama bir sen yoktun

Bunca benzeyen içinde

Yakup�ça bir hisle sevdim, Yusuf �a bulanmış gömleğini





Hep içimdeymişsin oysa

Ama bilmiyordum İstanbul

Bilmiyordum

İçimde taşıdığım bulutlarının

Yüreğimi ansızın yağmurlara salacağını



Mağaradaki yarenini görmeden kapısına ağını ören, örümcek misali

Örülmüş hücrelerim sana

İçindeki güvercin misali, çırpınışlarım

Ve dilimde adın kaldı benle

Yüreğim kaldırmıyor artık sensizliği

Deryana dalmışım bir kez

Ya al bedenimi derinine ya da al

Dışına ancak bedenim çıkar

İçim içerinde



Mehmet deveci