ben bi dilek tuttum bu gece kayıp giden o yıldız geri gelsin diye
sanki karanlığına hapseden ben değilmişim gibi ışıldasın yine
boş hayaller boş sayfalarıma loş bi gülüş edasında yansıyo
kimsesizler sokağı bestecisi yarasına tuzu basıyo

dudaklarımda üstüne ismini kazıdığın mühürün izi hala var
uzaklarımda olsa da daima gökyüzünde parlayan bi yıldız var
kulaklarında sessizliğini bastıran ağlamaklı bi ses tonu
zaman bana çare olsaydı olurdu. binlerce takvim yaprağı soldu.

yüzsüz kalbim her çarpışında haykırıyor adını duvarlara
aklım kalbimle farklı dillerde keşkelerle yaşıyorum nedense
yanlızlığın kenar mahallesinden bi ev aldım sen beni terkedince
kimsisizler sokağı bestecisi rolünde üşüyorum ceset dolu her yer

yüzsüz kalbim, yüzsüzlüğü kadar ıssızlığı da var aslında
ümitsiz dilim sensizlik nöbetlerinde çırpınıyo hala
yorgun bedenim, yordun beni, hasretin omuzlarımda dağ gibi
şairaneyim, yarattığım şarkılar kanımla aynı renktedir

gözyaşlarım nehirler bu sefer kızıl denizleri besliyo onlar
o denizlerde rotasız gemiyim dalga tokatlarıyla meçhule gidiyorum
yeter artık dalgalar durulsun karanlığım senin ışığında kaybolsun
göz yağmurları son bulsun ardından doğan gökkuşağına iki biletim olsun