16
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2343
Okunma

Çok güzeldi, kıskanırdı görenler
Güzellik başa belaydı ya..!
Rahat olmamıştı hiç,
İki kol üretmişti kendinden
Sevgiyle beslerdi onları.
Bir gün istemediği şeyler geldi başına
Yavaşça kurumaya başladı
Yinede sevgisini kaybetmedi
Çünkü bir ressam gibi işlemişti çevresini.
Yok olup gitmek...
Tek üzüntüsü buydu,
Bir Martı gördü şaşırarak
Uzaktaydı deniz
Ne işi vardı burada..!
Yorgun ve yaralıydı Martı
hem de susamıştı.
Önce kana kana su içti nehirden
Acımasız bir Şahin var peşimde dedi.
Korkmuştu titriyordu hala
Üzüldü Nehir Martıya,
Keşke eski halimle görseydin beni..!
Huzurla yaşardın güzellikler içinde.
Ne yazık ki kurudum artık
Adımı bile unuttum.
Üzülme dedi Martı...!
Her şey güzel olacak eskisinden
Ben gelirken ardımdan
Yağmur bulutları geliyordu...!