idar eder...
sacmalık...

çok güzel olmuş ya.. bir kere daha=)

sevgimle çok..

şarktan kopan bir zılgıt mahremiyetinde kutsanıyordu ayrılık
vakit bizi “güz” geçiyordu


har/öncesi kar/sonrası
söyle izdüşümden başka neydi
garba yollanmış şimendiferlerin coğrafyamdaki soluk esareti
salıncak zincirine tutunmuş bir masumiyet
savaş meydanında matara ılgınlığı
her nefer irin kokan elleriyle dağladı gözkapaklarımı
hamuşandım ben
gözlerimde kabir, gözbebeklerimde murt yoldaşlığı
bağrımda kundağa belenmiş akça bebekler
izdüşümden başka neydi
nazarımın menzilindeki cenaze resmi geçidi
har/öncesi kar/sonrası
kim görebilirdi


merhaab ustam yüreğine sağlık geç de olsa gelebildim yorgunluktan ancak bu satte varabildim kapına
süper bir şiirdi ilmek ilmek örülmüş her dizesi ayrı bir renk ayrı bir güzellik yüreğiniz susmasın
sancılar uzak dursun sizlerden sevgiye aç kanatlarını uç özgürce adın özgürlük olsun

kronolojik sancılar


-I-


detone bir sesin hıçkırığında çağıldıyordu ayrılık
vakit bizi “biz” geçiyordu


bun/öncesi bun/sonrası
anımsamıyorum günlerden neydi
her yaprak müntehir bir lahitti söz yaşlarıma
ve şehlaydı yazgımın gözleri
ne zaman bir şiirin dizlerine koysam başımı
annem ölüyordu sonra
kekre soluyordu babam
gri bir toz bulutundan artakalmışlığımıza
ölüyordu ellerimde pejmürde bez bebekler
ağzı kusmuk kokan bir katil emiyordu dudaklarımı
anımsamıyorum günlerden neydi
ben/öncesi sen/sonrası
ne fark ederdi


-II-


alabora olmuş bir geminin lombozunda buğulanıyordu ayrılık
vakit bizi “(g)iz” geçiyordu


dün/öncesi gün/sonrası
hatırlamıyorum hangi mevsimdi
konur bir denizin haki göğünden kopan yaprak
toz nefi baktığım her çerçeve
mai bir salgın hastalık
laciverte çalan beklenmedik ölüm
sahi gözlerin ne renkti
(g)izler ifşa ediyordu lamekan mabedimizi
servi gölgesinde soyunuyordu acılarım
bulutlar öperken çocukluğumun gözlerini
yıldızlar emziriyordu münzevi sızılarımı
hatırlamıyorum hangi mevsimdi
(c)an öncesi (k)an sonrası
kim bilebilirdi


-III-


bir deprem sonrasının kanlı enkazında gülümsüyordu ayrılık
vakit bizi “hep” geçiyordu


dem/öncesi dem/sonrası
bilmiyorum kaç hazan geçti
toprak aromalı tenler üzerinden
varsındı
geçsindi
silinsindi aşıklar kronolojisinden iki maktul beden
söyle
tanıklık eder miydi tarihe ölümsüz seviler;
kavuşsaydı baki aşka ölümlü sevgililer
oysa tenlerde kırılıyordu sayhalardan sızan bir utanç
gurbet yüzlü bir çocuk silueti tinlerde dirilirken…
bilmiyorum kaç bahar geçti erik ağaçlarının terkisinden
sem/öncesi sem/sonrası
sen radha ve krishna’ya
bindi’den halhal’a uzanan adanmış bir şiirdin bende
kim anlayabilirdi



-IV-


şarktan kopan bir zılgıt mahremiyetinde kutsanıyordu ayrılık
vakit bizi “güz” geçiyordu


har/öncesi kar/sonrası
söyle izdüşümden başka neydi
garba yollanmış şimendiferlerin coğrafyamdaki soluk esareti
salıncak zincirine tutunmuş bir masumiyet
savaş meydanında matara ılgınlığı
her nefer irin kokan elleriyle dağladı gözkapaklarımı
hamuşandım ben
gözlerimde kabir, gözbebeklerimde murt yoldaşlığı
bağrımda kundağa belenmiş akça bebekler
izdüşümden başka neydi
nazarımın menzilindeki cenaze resmi geçidi
har/öncesi kar/sonrası
kim görebilirdi



-V-


çukurova’da beyaz gelinciğin safiyaneliğinde
gökova’da mercan avaneliğinde
ve şehirlerarası bir otogarın izbe amiyaneliğinde
yosma edasıyla salınıyordu ayrılık

vakit seni “ben” geçiyordu
bana “hiç” vardı

durdu zaman

kim geri alabilirdi



a n k a r a / i k i b i n d o k u z

Muhteşemdi.........Sağlıcakla.....

Ablam gidenin arkasından hoşçakal demek bence erdemdir. Yenile yenile ayakta durmayı öğreniyoruz. Bırak giden kendi zavallı yanlızlığı ile kalsın kalabalıklar içinde...

Sen mutlu ol hiç bişey içinde sıkma canını...

Bu arada iyi alıştın sen bu böcüklere :)))

ÖPÜYORUM SENİ KOCAMAN :))))))

Şimdi enkaz toplama sırası sende, hiç durmadan süpür dağınıklılığımı.

çukurova’da beyaz gelinciğin safiyaneliğinde
gökova’da mercan avaneliğinde
ve şehirlerarası bir otogarın izbe amiyaneliğinde
yosma edasıyla salınıyordu ayrılık

vakit seni “ben” geçiyordu
bana “hiç” vardı

durdu zaman

kim geri alabilirdi

Yine harika dizeler okudum sayfanızdan..
Günümün şiiri .
Sevgi ve saygıyla esen kalın gönül dostu..

her hikayenin öncesi seri arkası sırla kaplıdır yolun hangi yana düşerse düşsün her bir şiirde sen olursun şair bir kahrı zamansa çöken kıskandığın dağda kara bulutlar gelir üstüne eritilmiş hurda demirler gibi yeniden şekillenir hayat izbe görüntüye şekil vermek ve tersinden anılara başlamakişte bir şairin şiiri ve bir şaire bıraktığı tını............doğuma yatan sancılar gibi bitmez.............................off be şairem ..........................kanattın........................şiirdi....................saygımla
tebrikler

düşünüyorum da, bir şair hafızasını kaybetse
bu kadar güzel bir şiir yazabilir miydi.

şiir o kadar derin ve güzel ki
beyni sancıtmak bu olsa gerek

baştan sona emekti
hem de ne emek.

tebriklerimle...

vakit seni “ben” geçiyordu
bana “hiç” vardı

durdu zaman

kim geri alabilirdi

kıskandığım sözler söylüyor bazen şairler..kelimelrim bitiyor o zaman..hikayesi ve mısralarına serpiştirilmiş gizemli imgeleri kıyısında köşesinde bulduğumuz kendi yüzümüzle

günün şiirini şimdiden kutluyorum

öffffffffff, ama ya sevgili Ayşegül
müthiş bir emek
ve kültür kokuyor her bir satır
bilgi ve kültür böylesine ince ince işlendi mi şiirde tadına doyulmaz işte...

öncesi ve sonrası hep hiçliğe dayanmıyor mu aşkların, hayatların ve hele bizi içine alan gizlerin?

"(g)izler ifşa ediyordu lamekan mabedimizi
servi gölgesinde soyunuyordu acılarım
bulutlar öperken çocukluğumun gözlerini".......... ne denir ki, böyle mısraları yazana şapka çıkartılır...

gelsin tüm tebriklerim eşsiz şiirine, sevgilerim eşliğinde....

............ve bu şiirin dizlerine koydum başımı, annem yeniden öldü..........

Ayrılık üstüne güzeldi eser

Yüreğin var olsun

Selam,saygı ve ddua ile

Yine ve yeniden mest ettiniz şiir yürekleri
emeğiniz var olsun
selam ve sevgiler..

"bun/öncesi bun/sonrası
anımsamıyorum günlerden neydi
her yaprak müntehir bir lahitti söz yaşlarıma
ve şehlaydı yazgımın gözleri
ne zaman bir şiirin dizlerine koysam başımı
annem ölüyordu sonra
kekre soluyordu babam
gri bir toz bulutundan artakalmışlığımıza
ölüyordu ellerimde pejmürde bez bebekler
ağzı kusmuk kokan bir katil emiyordu dudaklarımı
anımsamıyorum günlerden neydi
ben/öncesi sen/sonrası
ne fark ederdi"

bu güzel dizelerle dile gelen yüreğine hürmetlerimi sunuyorum.

şu "Yılmaz Erdoğan" ne etkili adam. severim kendisini üstümdeki yelek kadar.
ki mecbur olmadıkça ve ayaz vurmadıkça giymek istemem.

şu otobüs terminalleri hep şiir yazdırır insana. bir gün ben de yazacağım inşallah

güzel şiirdi. her zamanki "aysegulguncan" farklılığı ile... kutluyorum efendim

"safiyenaliğinde" kısmını okumakta hayli zorlandım ama olsun

Bir gönül sitemini okudum,gecenin geç bu saatinde
Baktım bin bir hüzün yansımış,eserin her bir hecesinde
Şaireme bir gül yolladım,garip çobanın heybesinde
Bu güzel yapıtı beğendim,şimdi gönüller zümresinde!..

şiir o kadar iyi ki, bir yerlere değinip bir yerleri bırakmak haksızlık olur. şimdilik ilk beyte bir şeyler yazabildim. devamı da gelecek inşallah. tebrikler şaireye..

ilk beyitin yorumu:

Ayrılıkla başlayan ve nöbetler halinde gelen sancıları anlatıyor şiir ve sancıların şairde yarattığı izleri de. Müthiş imgelerle birlikte izlemek bu sancıları ve “işte bu” demek, hepimizin yaşadığı bitmez sancılar. İnsanlığın kadim devridaimi…

Sancılar ayrılıkla başlıyor, dedik. Belki ağlamaktan, belki de kavgalardan ve belki de her ikisinden detone olmuş bir ses var ve ayrılık bu sese dönüşüp, coşkun akan sular gibi geliyor. Çağıldayan sular taşlara çarpar bir de, yoksa taşlara çarpa çarpa gelen yani sıkıntılar içinde bir ilişki var da, onun sesimi ayrılığı çağırmaktadır. Hasılı, ayrılık vakti de gelmiştir; bizi “biz” geçtiğinde. Çünkü ayrılık bizi bitirir, herkes kendisi olur yeniden.

muhteşem bir şiir gönlünüze sağlık ayşegül hanım tebrikler.....

geçmişin kuytuluklarından, geleceğin belirsizliğine akan dizeler, yürekte hangi zamanda kaç canın nefsini taşıdığını ve kaç canın nefsi ile mücadele ettiğini , duyguların en çok boy veren yerlerin acıyan tarafının olduğunun, hüzne gebe bırakılan düşlerin en esrarlı yerinde doğuveren yaşamın acımasız gerçekleri belirirken en vahim durumların başladığını göstermektedir.Seyirlik bir donukluğun içinde berrak olmayan hayallerin sessizce ölüm yaşattığını ölmeden ölmeyi yaşamın ne olduğunu yüreklere aktarmakta, gözlerde karanlık gölgelerin dibinde kalan az ışığın yürümek için yetmediğini, kendi karanlığının içinde yürümenin ne zor olduğunu...Bir ondan kaynayan günahlar, bir sende bırakılmış eziyetler dudaklar arasındaki düşmandan habersiz söyleyivermiş.Yalnızlıklar hep tavaf edilir geçmişin yamalı gülücüklerinde ve geleceğin belirsiz terzilerinden yamalanacak gözyaşlarından habersizce, dönüşlere kıvrımlı kıvrımlı düşler sergileyen ıslak dudaklar belirsizliklerin içinde hep bir gömü çıkarmaya çalışır o mesut gözyaşlarının içinde yalım yalım yanan yüreğin kalbe dipçikle vurup ta derinden parçalayıp kanamasına yol açan yaşanmışlıklarında............

umudun bitmesin..............karanfillerimi bıraktım.....

sevgiler
saygılar
selamlar

meftunkaranfil tarafından 10/1/2009 12:47:36 AM zamanında düzenlenmiştir.

şarktan kopan bir zılgıt mahremiyetinde kutsanıyordu ayrılık
vakit bizi “güz” geçiyordu


har/öncesi kar/sonrası
söyle izdüşümden başka neydi
garba yollanmış şimendiferlerin coğrafyamdaki soluk esareti
salıncak zincirine tutunmuş bir masumiyet
savaş meydanında matara ılgınlığı
her nefer irin kokan elleriyle dağladı gözkapaklarımı
hamuşandım ben
gözlerimde kabir, gözbebeklerimde murt yoldaşlığı
bağrımda kundağa belenmiş akça bebekler
izdüşümden başka neydi
nazarımın menzilindeki cenaze resmi geçidi
har/öncesi kar/sonrası
kim görebilirdi



Gönlünüz şen olsun....

Çok emekli bir şiir..Kutladım Hocam..Selam,saygı...

AYRILIKLARIN SONA ERMESİ ADINA...
GÖNÜL DİZELERİNİZİ KUTLARIM...RABATLI