ağrıyan benim
şehrin dar sokaklarında
unutulmuş bir kedi yavrusu
ya da bir kırık şişe
ve işportaya çıkarılmış düşler
kapımda nöbette durur
devingen bir kasım
ah sevgilim
beyin ölümü gerçekleşen
bir aşkın bitkisel yasındayım
"keşke yalnız bunun için sevseydim seni"



evet ağrıyan benim
bu sarı soğuk mevsimde
anladım kavuşmaz insan insana
ancak dağ dağa kavuşur
toprağa bir renk kadar yakınım
oysa sanıldığı kadar yakın değil tanrı
yanlış öğretilmiş bize şarkılar
’orda bir ölüm var uzakta
o ölüm bizim ölümümüzdür
tatmasak da, anlamasak da
ve hatta gizliden korksak da
o ölüm bizim ölümümüzdür’
ancak ötenazi hakkı
bu şehirde saklı tutulmuştur



mutlu ve lirik yazamam / bağışlayın
çünkü ağrıyan benim
aynalara bakamam utancımdan
esaret bana yakışmıyor
oysa ellerinden tutulsa
öykünebilirdi özgür martılara aşk…
katlimize sahte fermanlar için direttik
eşit üleşilsin günahlarımız
siz de üzülün
aşkı satır aralarında
imece usulü kirlettik



şimdi çok tanrılı yaralarım var
dördüncü dereceden
kömürleşmiş yanıklarım
prometeus
kalbimdeki cehenneme dal
ve bir yalaz da benim ateşimden çal
bilmiyorsun ağrıyan benim



kanatlarım kırıldı / düştüm
sevgilim zamansız bir irtifa kaybısın
gözlerinde üşüdüğüm
öptüğün her kadınla ölümü öldüm
anla / benim ağrıyan
sen karasu bağrında gördüğüm meneviş
munzura kanla karışık yağan
sen cudide düşlerimi dağlayan
ve sen her romantizm budalası şaire inat
sağ üst cebimde taşıdığım kimliğim
ben otopsi raporlarında
siyah bültenle aranan



sabaha karşı dört otuz suları
ölüm maratonu sana gelişim
hiçbir şeyim yok
üryan düşlerim
ve caddeler inleten
topuk seslerimden başka
kolay çünkü
namluyu alnıma
alnımı dudağına doğrultmak
terimi terinde eritmek öyle kolay
ağrıyor düşlerim
"hiçbir şeyim yok
akıp giden sokaktan başka
keşke yalnız bunun için sevseydim seni"

© aysegulguncan
kasımikibinonankara