yok yok
ben şair değilim dostum

ne sir thomas`ı bilirim ne kafka`yı,
ne de taha`yı
imgelerim bile sıradan
yok, yok benden olmaz...

çalamadım ustalardan
entelektüellik adına
oynamadım anlaşılmazı
tek satır bilmem ana dilimden öte
yok yok
ne haddime
köylü ruhlu şehirliyim ben
benden olmaz...

bir dostluğu bilirim ben
katıksız şekilsiz
bir de sevmeyi adam gibi
baş koyup ta yoluna

arada bir okurum en güzelini şiirlerin
yazarım bazen de dile gelir yüreğim
fırat akar dicle ağlar dizelerimde....

afrodit`i bilmem ama
yanar yüreğim
üç kuruşa harcanan köyüm kızına
kafka`yı bilmem ama
bilirim mem’in deli sevdasını
öğrenemedim thomas`ın ütopyasını
ama bilirim ay sonunu getiremeyen
ahmet`i yedi çocuklu
ve bilirim
dağlarda can verenleri
yiğit gözü kara yürekli!

ne anlarım operadan ne cazdan
tek nota anlamam ben aryadan
ama yanar içim askere yakılan ağıda
gerillaya çekilen zılgıta...

ne yunan mitolojisinden çakarım
ne edebiyatından frenk’in
xece`dir zin`dir benim aşk temsilim

ben arif okurum
küçelerim dile gelir ağıt ağıt
tarancı`da dolar gözlerim yaşayamadıklarıma
ve kükrerim nazım gibi
delirtince satılıklar
buysa perverliğiniz?
ben hainiyim vatanın diye!

eşkıyadır ruhum benim dilim türkü
dans bilmem konçertolarda
söyletmem ama halayıma

sabah zılgıt
öğlen türkü
akşam halay
gece sevda olurum!

ve dokunur yüreğime ayı yıldızı göğümün
rüzgârlarım titretir solumu
ve dile gelir sol yanımın solu
bir bakmışsın şiir olmuş dilinde memleketlimin

bazen şiir olur yüreğim
düşer diline hatçe’nin tarlada
beste olur sazına mehmet’in
öfke olur işçime
umut olur yarın olur sevdalılara...

yok yok
benden olmaz
ben şair değilim dostum

olsa olsa yürek işçisiyim
ustanın dediği gibi
yürek işçisi
vatanına, toprağına
dağlarına eşkıya!