altın çagını yasıyor at gözlügü
kutluyor teknoloji en büyük zaferini
oltasında toplumun vicdanları!

sarhosunda özgürlügün deve kusları
terki-diyar çöller simdi aydin mezarı!

öksüz kalmıs Dünya
ar duyuyor yetimliginden insanlık!

ne eller görünmekte
ne cepler aitliginde birilerinin
sırıtıyor tek disini yutan medeniyet çirkince!

devran üsküdarı geçenlerindir
saha kalkmıs atlar kıkırdıyor arsızca
agırlarken birbirini hala sagır kalemler!

utanıyor sözcükler yeni anlamlarından
ve haykırıyor kara kaplı kalemim
asi-lligin yorgunlugunda

buysa sairliginiz?
ölmeye gidiyorum ben!

daragacında sallanırken yetersiz dizelerim
kulak tırmalıyor kahkahalar zalimce!

kan sızıyor urganların izinden kızılcık dalı
inceden..

tıslayan boynu tepkisiz,yüregimin
yasamsal sıvı düsüyor ayakları dibine sehpanın
bedenimden önce!

nester kalemler tadını çıkarıyor karsımda
kevgirlesmis bedenimin keyfinin!

karısıyor sesler iki dar agacından
iki yok olus öpüyor ayaklarını sehpaların...

kalemim biri...
digeri ben!