13
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1800
Okunma

ölümün adresi yok
gözlerinde
yitik bir sokağım ben
dönmeyi bilmeyen umut
kendi ateşinde üşüyen dal
dalında kurutulmuş dut
mermi yağmuruna tutulmuş Ortadoğu’ydum
hep beyaza konmak ister
kir
kire kimlik veren insan da
kirlenir
hiç bilinmez içimde bir kuş
nasıl dillenir
atları dağlarıma sürün
acılar bana kalsın
ayrılıklar
sonbahar sararsın düşe dalsın
koy verin gitsin umutları
bırakın
aşk kendi içinde yansın
İsa İnan
5.0
100% (12)