Karanfil giydim üstüme.
Gerdanıma sümbül taktım.
Gelincik topladım yanaklarımdan,al al
Bileklerim de, gümüş halhal.

Gözlerim böğürtlen rengi,
Badem kadar iriydi belki.
Mevsimimin,en güzel çiçeklerini, getirdim sana.
En güzel meyvelerimi
Al çocuk ,bütün oyuncakların burda.
Sayfalarca ,masal biriktirdim sana.

Ne zaman aynaya baksam,
Gözlerim de ,ağlayan bir çocuk.
Bir çocuk oturmuş gözlerime …gitmiyor.
Ağlama çocuk,üzülürüm ben.
Otur gözbebeklerimde sen.

Aslında ,tuhaf buluyorum bu halimi.
Sen de kendimi görmek garip.
Sen de bana benziyorsun,
Yalnız ağlıyorsun, yalnız…

Ağlama çocuk , gamzende birikir yaşların.
Sen uçurtma yap …
Gökkuşağı ol…
Bir şahin gibi süzül gökyüzünde…
Kelebek ol ,martı ol, uç ellerimden…
Yeter ki ağlama çocuk…
Sen gül…..
Gül ki bulutlar gitisin……

Ağlama çocuk
Bak buradayım ben..

SEVAL DAĞCI 23 Eylül 2009