bu sabah sarılara uyandım.
çiğdem kokan sarılara...
her sabah başkayım.
bazen mavilere uyanıyorum,sonu olmayan,
uçsuz bucaksız mavilere....

bazen de beyaza işliyorum,
katran karası gözlerini....
bir çift kırmızı konduruyorum ortasına
ve baştan sona buğday rengine boyuyorum,
düşlerimde seni....
kendimi buluyorum sende..
zifiri gecelerde kaybettiğim benliğimi...

yine sabah..
güneş kokuyor camlarımız....
pervazında kuşlar ötüyor.
odamız da çiçek kokusu....

sahi çiçeklerimiz....
beraber dikmiştik,arka bahçeye.
hanımeleri,gelincikler,akasyalar ve güne bakanlar..
onları da benim gibi severdin....
incitmeden kırmadan...

gidişin sadece beni üzmedi...
çiçeklerin solgun,bitkin,bakımsız...
artık eskisi gibi kokmuyorlar...
sana küsmüş hepsi....

yokluğunda,
eşkiyalar basıyor içimi..
zan altında kalıyor sevdam....
içimdeki çocuk sana kaçıyor...
çocukluk ediyorum durmadan....

bak yine sabah...
yastığa kokun sinmiş..kalkmak istemiyorum.
çok zor sensiz sabahlara uyanmak....
mavilere inanmak çok zor...

oysa biz ,birbirimizi çok sevdik...
ben.küçüğün,yanakları al gelinciğin...
dokunsan dökülür yapraklarım...
döküldüm.......

asi gecelerde, hala sızlıyor içim.
fırtınalar getirdin hayatıma,
yağmurlar ektin yüreğime...
bu bahar da açmaz gelinciğin...

artık, bağ bozumu ümitlerim......