Bir yol anısında sevdim seni.
Bir tren vagonunda.
Ne son gidişim bu İstanbul’a
Ne de son dönüşüm Ankara’dan…

Sen unutmuş olsan bile,
Bu raylar ,bu kaldırımlar
Bize ağladı hep….
Söyle! Hangi apartman boşluğunda bitti sevdan.
Hangi baharın kışı bu
Bu kadar soğuk ,sert, bu kadar zalim.

Bak! yine ışığımı kaybettim.
Yıldız topluyorum gökyüzünden.
Kayan her yıldıza, üzülüyorum ben.

Bu yağmuru kim bırakmış gözlerime…
Ellerime acıyı…
İçime hasreti kim yazmış…

Kalem ucunda bir kurşunum şimdi.
Destanlar yazıyor , yüreğim…
Satır satır ,sayfa sayfa….
Bir kurşunluk yüreğim vardı.
Oda eriyor, sıcağında…


Bu seni ilk görüşüm,
Bir tren vagonunda.
İlk defa birini sevdim,
Ankara , İstanbul seferleri arasında…



Seval DAĞCI
09.09.2009